یک استراتژی انتخاب مسیر مبتنی بر ماشین بردار پشتیبان برای بهبود عملکرد پروتکل کنترل انتقال چند مسیره

پیش بینی میزان رشد شبکه های سراسر جهان،از نظر تعداد گره های درگیر، و از نظر کمیت و نوع آن دشوار بود. در این عصر اینترنت اشیاء آغاز شد که هدف آن ارائه قابلیت های ارتباطی برای تقریبا هر شئ ای است که معمولا در زندگی روزمره استفاده می شود.در نتیجه این فرایند، شبکه ها پیچیده تر می شوند و دستگاه ها معمولا برای برقراری ارتباط از چندین رابط استفاده می کنند. وسایل رایج مانند تلفن های هوشمند هر دو اتصال سلولی و ماژول های Wi-Fi را فراهم می کنند. لپ تاپ ها علاوه بر قابلیت Wi-Fi از قابلیت درگاه اترنت برخوردار هستند و آنها از گیرنده های شخص ثالث برای اتصال از طریق شبکه های تلفن همراه پشتیبانی می کنند. گفتگو در مورد زیرساخت ها بسیار پیچیده-تر است. مراکز داده غالبا ده ها هزار گره به هم پیوسته از جمله سرورهای تحویل محتوا دارند که قادر به دستیابی به تعداد زیاد اتصالات به طور همزمان هستند. مفاهیم این واقعیت جدید شامل امکان ایجاد مسیرهای چندگانه برای انتقال داده ها بین دو لایه کاربرد بر روی میزبان های ارتباطی می باشند. از آنجایی که اغلب دستگاه ها مجهز به رابط های شبکه چندگانه هستند، هر یک با یک نشانی پروتکل اینترنت فعال پیکربندی شده اند. پروتکل TCP برای سال ها جزء اساسی پشته پروتکل اینترنت و مطمئن ترین پروتکل ارتباطی برای انتقال داده بوده است، اما تنها یک مسیر واحد بین منبع و مقصد را برای انتقال داده انتخاب می کند. اگرچه مدل اصلی پروتکل کنترل انتقال مکانیسم های ضروری مورد نیاز برای کنترل جریان و تراکم را دارا می باشد، اما قطع نشدن یک پیوند را تضمین نمی کند. با افزایش نیاز به انتقال بدون قطعی داده ها، داشتن اتصالات قابل اعتماد بسیار مهم شده است. این منجر به پروژه های مختلفی با هدف بهره برداری از مفهوم چند مسیره و دور زدن محدودیت های پروتکل TCP معمولی و افزایش قابلیت اطمینان اتصالات، چندین نویسنده رویکردهای مختلفی را پیشنهاد کرده اند. اخیرا IEEE یک توسعه استاندارد از یک پروتکل چند مسیری در لایه انتقال ایجاد کرده اند که به راحتی قابل استقرار باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، پسوندی برای پروتکل TCP پیشنهاد شده است، MPTCP که در آن هر اتصال بین دو نقطه در واقع می تواند از چندین مسیر موازی استفاده کند. پروتکل MPTCP پتانسیل افزایش توان عملیاتی، قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری در اتصالات را دارد. به منظور حفظ و بهبود عملکرد پروتکل MPTCP، هدف از این تحقیق بهبود عملکرد پروتکل کنترل انتقال چند مسیره با استفاده از یک استراتژی انتخاب مسیر مبتنی بر ماشین بردار پشتیبان است.مسیرهای انتخاب شده توسط رویکرد پیشنهادی مسیرهایی با حداقل ترافیک هستند تا از صرف مجدد زمان برای انتخاب مسیر و برقراری ارتباط با میزبان تا حد امکان جلوگیری شود. این عمل موجب افزایش سرعت در انتقال داده شده و باعث می شود استفاده از MPTCP با حداقل تاخیر همراه باشد

کلیدواژه ها:

شبکه های کامپیوتری ، پروتکل کنترل انتقال ، پروتکل کنترل انتقال چند مسیره ، یادگیری ماشین ، ماشین بردار پشتیبان ، الگوریتم تکاملی