بررسی رابطه خودکارآمدی و خودشفقت ورزی با جو عاطفی خانواده

هدف از انجام این پژوهش بررسی می زان خودکارآمدی و خودشفقت ورزی با مفهوم جو عاطفی خانواده می باشد. این پژوهش از لحاظ شیوه اجرا توصیفی – همبستگی می باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۰۰ نفر از دانشجویان مقاطع مختلف در دانشگاه های خراسان و دانشگاه آزاد اسلامی با استفاده از پرسشنامه های جو عاطفی خانواده برن (۱۹۶۴)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی ۱۷- GSE (۱۹۸۲)، پرسشنامه خودشفقت ورزی نف (۲۰۰۳) نمره افراد در هر متغیر اندازه گیری شد. نتایج آماری در قالب دو بخش آمار توصیفی شامل می انگین و انحراف معیار و آمار استنباطی به بررسی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد نتایج حاصل از تحقیقات نشان داد که افزایش خودکارآمدی به طور معناداری با افزایش جو عاطفی خانواده مرتبط است (۰۰۱/۰ > p). همچنین، افزایش خودشفقت ورزی هم نیز به طور معناداری با افزایش جو عاطفی خانواده مرتبط است (۰۰۱/۰ > p). از طرفی نتایج نشان داد هرچه خودکارآمدی افزایش یابد خودشفقت ورزی نیز افزایش پیدا می کند و افزایش یکی می تواند منجر به افزایش دیگری شود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد بتا برای خودکارآمدی (۲۲۲/۰) کمتر از بتا برای خودشفقت ورزی (۲۲۷/۰) است، بنابراین می توان گفت تاثیر خودشفقت ورزی بر جو عاطفی خانواده کمی بیشتر از خودکارآمدی است ولی هر دو متغیر نام برده معنی دار می باشند.

کلیدواژه ها:

جو عاطفی خانواده ، خودکارآمدی ، خودشفقت ورزی.