بازاندیشی در شرایط امر به معروف و نهی از منکر با فرض اطلاق وجوب آن

نظر مشهور عالمان در نوع وجوب امر به معروف و نهی از منکر، مشروط است؛ همچون وجوب حج که با حاصل شدن شرایط، آن تکلیف هم واجب می شود. این مقاله با درنظرگرفتن وجوب مطلق برای امر به معروف و نهی از منکر، بازبینی دوباره ای به شرایط این فریضه و چگونگی اثرات آن دارد. روش این پژوهش، کتابخانه ای است و پرسش اصلی این است که آیا چگونگی نوع وجوب امر به معروف و نهی از منکر، ثمره عملی دارد؟ یافته های پژوهش نشان می دهد نوع نگاه به چگونگی وجوب در امر به معروف و نهی از منکر می تواند دارای ثمره عملی باشد؛ بدین ترتیب که اگر وجوب آن را مطلق بدانیم، مسئولیت پذیری فرد برای انجام این فریضه بیشتر می شود و در اقامه این فریضه مهم موثر است؛ چراکه در صورت نبود شرایط، باز هم امر به معروف و نهی از منکر واجب خواهد بود و مکلف باید در پی فراهم کردن مقدمات آن باشد، همچون وجوب نماز که حتی اگر مقدماتی چون وضو برایش فراهم نشود، همچنان نماز بر او واجب است.

کلیدواژه ها:

امر به معروف و نهی از منکر ، وجوب مطلق ، وجوب مشروط ، شرایط امر و نهی