مقایسه عوامل موثر بر رضایتمندی سالمندان ساکن ، در بافت های مرکزی و توسعه یافته شهر بجنورد (سال ۱۴۰۳)

مقدمه : با افزایش جمعیت سالمندان در جهان و ایران ، ارتقاء کیفیت زندگی آنان بسیار مهم میباشد . رضایتمندی سکونتی یک عامل مهم در بهبود کیفیت زندگی سالمندان که تحت تاثیر مولفه هایی مانند محیط فیزیکی، خدمات بهداشتی، حمایت اجتماعی، فعالیت های اجتماعی ،تفریحی و سلامت جسمی ، روانی میباشد که در بافت های مختلف شهری تاثیرات متفاوتی دارد. هدف این پژوهش، بررسی مولفه های موثر بر رضایتمندی سکونتی سالمندان ساکن در بافت های مرکزی و توسعه یافته شهر بجنورد در سال ۱۴۰۳ است. روش کار: مطالعه حاضر به روش کیفی-کمی است . در بخش کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با پرسشنامه ای با ۳۸ گویه و در بخش کمی، با روش علی-مقایسه ای تاثیر دو نوع بافت شهری (مرکزی و توسعه یافته) بر رضایتمندی سکونتی ۱۲۰ سالمند بررسی شد. پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ تایید و تحلیل داده ها با SPSS انجام شد، بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای تحلیل از آزمون های پارامتریک و ناپارامتریک استفاده شد. سطح معناداری تمامی آزمون ها ۰۵/۰ تعیین شد. یافته : این پژوهش ،با بررسی سالمندان (۳/۵۳ % زن و ۷/۴۶% مرد) در دو بافت شهری بجنورد نشان داد رضایت از محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی در بافت مرکزی به طور معناداری بیشتر از بافت توسعه یافته است، اما تفاوت در خدمات بهداشتی، حمایت اجتماعی و فعالیت های تفریحی معنادار نمی باشد. تحلیل فریدمن نشان داد محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی بیشترین و فعالیت های اجتماعی-تفریحی کمترین رتبه را در هر دو بافت داشتند. نتیجه گیری: در نتایج پژوهش سالمندان ساکن در بافت مرکزی شهر بجنورد نسبت به بافت توسعه یافته در زمینه رضایت از محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی ،احساس بهتری دارند و همچنین در هر دو محیط، بیشترین اولویت را به کیفیت محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی خود می دهند.

کلیدواژه ها:

Aged ، Residential Satisfaction ، Developed Area ، Central Area ، سالمند ، رضایتمندی سکونتی ، بافت مرکزی ، بافت توسعه یافته