باقیمانده آفت کش ها در خیار گلخانه ای مناطق جنوب تهران

آفات و بیماری های گلخانه سبزی و صیفی (از جمله خیار) از عوامل محدود کننده تولید هستند که عمدتا با روش های شیمیایی کنترل می شوند. باقی مانده آفت کش ها موجب نگرانی از عوارض زیستی محیطی و بویژه سلامت مصرف کننده­ ها می ­باشد. در این تحقیق، باقیمانده ۳۰ آفت­ کش­ پرمصرف با حد مجاز ملی باقیمانده آفت­ کش ­ها مورد مقایسه قرار گرفتند. نمونه ­های میوه خیار در طی فصل زمستانه-بهاره بصورت تصادفی از گلخانه­ های جنوب تهران، برداشت شدند. در هر واحد گلخانه­ ای حدود یک کیلو خیار از نواحی مختلف گلخانه چیده و تا انتقال به آزمایشگاه آفت­کش ­های موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، جهت تعیین باقیمانده آفت کش ­ها، در فریزر نگهداری شدند. باقیمانده آفت­ کش­ های ۱۴ نمونه، اسفند ۱۳۹۹ و ۱۲ نمونه بهار ۱۴۰۱، با روش کچرز استخراج و با کروماتوگرافی مایع با طیف سنجی­جرمی UPLC-MS/MS)) تجزیه شدند. طبق نتایج، ۱۳ نوع آفت­ کش­ در نمونه های زمستان ۱۳۹۹ و یک نوع در نمونه­ های بهار ۱۴۰۱ در حد قابل اندازه ­گیری مشاهده گردید. در نمونه ­های ۱۳۹۹، بیشترین فراوانی (%۲۸ نمونه ها) حاوی بقایای سه آفت ­کش­ ایمیداکلوپراید، متالاکسیل و کاربندازیم بود که بین آنها فقط کاربندازیم باقیمانده بالاتر ازحد مجاز (میانگین ۲/۳ برابر) داشت؛ البته با لحاظ فراوانی (۴ نمونه از ۱۴ نمونه)، میانگین باقیمانده آن ۹/۰ برابر MRL ملی، زیر حد مجاز بود. حشره­ کش دیمتوات نیز در یک نمونه از ۱۴ نمونه، با غلظتی بیش از دو برابر حد مجاز دیده شد که با لحاظ فراوانی، باقیمانده آن کمتر از حد مجاز بود. در نمونه­ های بهار ۱۴۰۱ فقط باقی­مانده دیازینون در تمام ۱۲ نمونه دیده شد که همه به میزان کمتر از حد مجاز بودند.

کلیدواژه ها:

استخراج ، آنالیز ، کروماتوگرافی ، محصول سالم ، MRL ملی