بررسی رابطه درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم ناحیه ۴ مشهد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم ناحیه ۴ مشهد می باشد. این تحقیق توصیفی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه دوم ناحیه ۴ شهر مشهد در سال تحصیلی درمیان در ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشد باتوجه به فرمول Cochran حداقل حجم نمونه ۳۸۴ برآورد شده است، ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه فریدریکس و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی مدل فام و تیلور (۱۹۹۰) می باشد. تحلیل های موردنظر با استفاده از نرم افزار SPSS۲۵ صورت گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مقادیر بدست آمده از آزمون تحلیل مسیر و مقدار معناداری برای فرضیه اول نشان میدهد که متغیر درگیری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی با ضریب مسیر ۰.۹۶۳ و مقدار معناداری ۳.۶۹۲ در سطح اطمینان ۹۵ درصد تاثیر مثبت و معنی داری دارد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نقش متغیرهای انگیزشی و شناختی را در پیش بینی و تبیین عملکرد تحصیلی مورد تایید قرار داد که تلویحات عملی سودمندی را در فرایند انگیزش و یادگیری فراگیران در بر دارد. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نقش متغیرهای انگیزشی و شناختی را در پیش بینی و تبیین عملکرد تحصیلی مورد تایید قرار داد که تلویحات عملی سودمندی را در فرایند انگیزش و یادگیری فراگیران در بر دارد.

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، یادگیری ، دانش آموزان ، مشهد