مدیریت کاربری پایدار زمین در مراکز شهری: راهبردهای توسعه پایدار با تاکید بر مطالعه موردی شهر شیراز

مدیریت شهری، شوراهای شهری و کمیته های محلی آن ها، به همراه قوانین و مقرراتی که اجرا می کنند، نقش مهمی در تعریف سناریوهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی و هدایت آن ها به سوی دستیابی به توسعه پایدار ایفا می کنند. این تحقیق به دنبال شناسایی مکانیسم ها و مفاهیم مدیریت شهری به طور کلی و مدیریت کاربری زمین های شهری در مراکز شهرها به طور خاص و نحوه استفاده بهینه از آن ها برای دستیابی به بهترین توزیع کاربری ها با هدف پایداری و تحقق توسعه پایدار در مرکز شهر شیراز است. در چارچوب نظری، مفاهیمی مربوط به مرکز شهر، اهمیت، ویژگی ها، اجزا و مرزهای آن ارائه شد. همچنین، مفاهیم پایداری و توسعه پایدار، اهداف، ابعاد، استانداردها و رویکردهای آن تشریح شدند و مرکز شهر پایدار و اجزا و نحوه تشکیل آن تعریف گردید. از طریق چارچوب نظری، شاخص های مدیریت شهری پایدار استخراج شد. در بخش عملی، پژوهشگر از طریق بررسی های میدانی منطقه مطالعه (مرکز شهر شیراز) و توزیع پرسشنامه به متخصصان از بخش های برنامه ریزی و اجرایی منطقه مطالعه، میزان توافق و اختلاف نظر آن ها را درباره میزان اجرای شاخص های مدیریت شهری پایدار در زمینه کارکرد سیستم فعلی مدیریت شهری مورد بررسی قرار داد. نتایج تحقیق نشان داد که اصول پایداری به طور کافی در زمینه کارکرد سیستم فعلی مدیریت شهری شیراز به کار گرفته نشده است، زیرا نتایج پرسشنامه عدم تطابق بیشتر شاخص های اعمال شده با سیستم فعلی مدیریت شهری را نشان داد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مرکز شهر ، مدیریت شهری ، مدیریت کاربری زمین های شهری ، پایداری ، توسعه پایدار ، مرکز شهر پایدار ، شیراز.