تاثیرپذیری خاورشناسان از منابع اهل سنت (مطالعه موردی ورقه بن نوفل)

پژوهشگران در باره اغراض خاورشناسان از مطالعات اسلامی دارای دیدگاه های متفاوتی هستند. صرف نظر از درستی یا نادرستی این دیدگاهها، آنچه از این مطالعات به روشنی برمی آید، این است که خاورشناسان با استنادهای گسترده به منابع تفسیری، حدیثی و تاریخی اهل سنت، کوشیده اند پیش فرضها و ذهنیت های خود را در قالب پژوهش های بی طرفانه به مخاطبان ارائه دهند. این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای سامان یافته، استناد خاورشنان به منابع اهل سنت و سوء استفاده از این منابع را برای استوار کردن دیدگاههای خود با مطالعه موردی مقاله ورقه بن نوفل در دائره المعارف اسلام، مورد بررسی قرار داده است. یافته های این پژوهش نشان از آن دارد که خاورشناسان که گاه مطالب قطعی تاریخی را مورد نقد و تردید قرار می دهند، هر آنچه که در این منابع می تواند مستمسکی برای ادعاهای خودشان باشد را مسلم انگاشته و پیش فرض های خود را به آن مطالب مستند کرده اند. آنان با استناد به این داستان که در منابع تاریخی و حدیثی اهل سنت آمده، تلاش کرده اند ادعای خود در مورد غیر وحیانی بودن قرآن را اثبات نمایند در حالی که این داستان افزون بر ایراد سندی، از نظر محتوایی با قرآن، روایات، عقل و شواهد تاریخی قطعی ناسازگار است. بزرگ نمایی برخی از مطالب جزیی تاریخی و جازدن احتمالات به عنوان یافته های پژوهشی، جزو شیوه های رایج خاورشناسان است.

کلیدواژه ها:

خاورشناسان ، ورقه بن نوفل ، منابع اسلامی ، دائرهالمعارف اسلام