کارکردهای سیاسی رشوه در مناسبات درونی عصر صفوی و پیامدهای آن

یکی از مهم­ترین تقدیمی­ها در ادوار مختلف تاریخ ایران که دامنه آن به دوره صفویه کشیده شد، رشوه است. درواقع، استفاده از رشوه در مناسبات سیاسی درونی حکومت صفوی، از آغاز تا پایان عمر این سلسله تداوم داشت. در این پژوهش به ­دنبال پاسخ گویی به این پرسش هستیم که: کارکردهای سیاسی رشوه در مناسبات سیاسی درون حکومتی عصر صفوی چه بود؟ و چه پیامدهایی به­دنبال داشت؟ این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی انجام شده و یافته­های آن نشان می­دهد که رشوه در آغاز قدرت­گیری صفویان نقش مهمی در پذیرش اطاعت حکام، تثبیت جایگاه شاه و تمرکز حاکمیت داشت. سپس در مناسبات شاهان صفوی با زیردستان نقش بسزایی در تصاحب مناصب، مشاغل و حفظ آنها ایفا می­کرد که اقلیت های مذهبی ساکن در ایران، به ویژه ارامنه نیز از این قضیه مستثنی نبودند. در مقابل نیز شاهان صفوی از رشوه­های تقدیمی حکام با شیوه­هایی متنوع و متفاوت برای نمایش قدرت و ثروت خود در انظار عموم و همچنین سفرای خارجی بهره می­بردند که این مسائل پیامدهایی از نظر اجتماعی و اقتصادی به­ دنبال داشت.

کلیدواژه ها:

Safavid era ، kings ، bribery ، local governors ، religious minorities. ، عصر صفوی ، شاهان ، رشوه ، حاکمان محلی ، اقلیت های مذهبی