شناسایی و اولویت بندی مولفه های برندسازی ملی ورزشی ایران

هدف تحقیق حاضر شناسایی و اولویت بندی مولفه های برندسازی ملی ورزشی ایران بود .این پژوهش از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی بود که یک پژوهش آمیخته است. ابتدا توسط نظریه داده بنیاد و رویکرد گلیزر به شناسایی شاخصه های کشور در برندسازی ملی ورزش پرداخته شد و در مرحله بعدی با روش دیمتل فازی اولویت بندی عوامل انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل اساتید مدیریت ورزشی، مدیریت بازاریابی ورزشی، متخصصان حوزه برندسازی، صاحب نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی عمومی و ورزشی، متخصصان در حیطه گردشگری عمومی و ورزشی، اصحاب رسانه، جامعه شناسان ورزشی و روان شناسان ورزشی بود.در مجموع ۲۱ مصاحبه به صورت سوالات باز و عمیق انجام شد تا داده ها به اشباع نظری رسیدند. در بخش دیمیتل فازی، ۹ نفر از خبرگان به پرسشنامه ماتریسی پاسخ دادند. یافته های تحقیق نشان داد که در مجموع ۸۶ شاخص در برندسازی ملی ورزش کشور وجود دارد که در ۱۰ مفهوم دسته بندی می شود. همچنین یافتههای آزمون دیمتل فازی نشان داد ، به ترتیب اولویت پنج شاخص موفقیت بین المللی ورزشی، تبلیغات، سیاست خارجی و دیپلماسی ورزشی، گردشگری و دارایی ذاتی و تصویر برند در دسته شاخص های اثرگذار و پنج شاخص شرکت های معتبر ورزشی، کیفیت لیگهای ورزشی، سیاست گذاری فرهنگی ورزشی، تکنولوژی و فنآوری اطلاعات و فعالیت های خیرخواهانه و مسئولیت اجتماهی در دسته شاخصهای اثر پذیر قرار دارند. به طور کلی نتیجه گیری شد که کشور ایران دارای شاخصه های بارزی در زمینه برندسازی ملی ورزش است که با توجه به ذاتی بودن بیشتر این شاخص ها، کشور در وضعیت مناسبی برای برندسازی ملی ورزش کشور قرار دارد.

کلیدواژه ها:

"برند ملی" ، "ورزش" ، "ایران" ، "نظریه داده بنیاد" ، "دیمتل فازی"