ارزیابی کیفی تاثیر مصالح بوم آورد بر معماری پایدار

بررسی های موشکافانه نشان می دهد که بین نحوه شکل گیری معماری پایدار و استفاده از مصالح بومی رابطه مستقیم وجود دارد. برای ایجاد ساخت و ساز درست و سالم و حفظ محیط زیست، مصالح طبیعی به کار رفته در ساختمان نقش مهمی را دارند. زیرا مصالح بومی پاسخگوی شرایط آب و هوایی اقلیم و همچنین متضمن جذب باالترین میزان انرژی و کمترین مصرف انرژی می باشند. این پژوهش به ارزیابی کیفی تاثیر مصالح بوم آورد در ایجاد معماری پایدار می پردازد و اینکه مصالح بوم آورد چگونه به سمت معماری پایدار پیش می روند را مورد بررسی قرار می دهد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای می باشد. یافته ها با بررسی نقش موثر و محوری مصالح بومی، در دستیابی به معماری پایدار، نشان می دهد که به طور کلی استفاده از مصالح ساختمانی پایدار و مناسب، باعث کاهش مصرف سوخت در جهت گرمایش ساختمان ها در اقلیم های گوناگون شده که این امر باعث کاهش آلاینده های هوا و گازهای گلخانه ای می شود. در نهایت نیز می توان به این موارد رسید که اهمیت نقش معماری بومی منجر به ایجاد رویکرد پایداری در معماری می شود و همچنین مصالح ساختمانی طبیعی از دیگر مصالح ساختمانی سالم تر هستند که این سلامت تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی خواهد داشت و شناخت نقش و جایگاه مصالح بومی منجر به استفاده مناسب از آنها برای شکل گیری معماری پایدار در آینده می شود. بنابراین با توجه به ویژگی های معماری پایدار، اهمیت شناخت دقیق مصالح ساختمانی و داشتن مالکیت برای انتخاب صحیح آنها ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

مصالح بوم آورد ، معماری پایدار ، حفظ محیط زیست ، مصالح نوین ، مهندسی معماری ، مصالح ساختمانی