مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مطالعه با و بدون تنظیم هیجان بر رفتارهای خودشکن آموزشی دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: توانایی مدیریت و تنظیم هیجانات، به دانشجویان کمک می کند تا این تنش های تحصیلی را به شیوه ای سازگارانه مدیریت کنند؛ بر همین اساس هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مطالعه با و بدون تنظیم هیجان بر رفتارهای خودشکن آموزشی دانشجویان علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری موردمطالعه دانشجویان (دختر و پسر) مشغول به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال ۱۴۰۱ بودند که به روش نمونه گیری در دسترس، ۶۰ نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل ۲۰ نفره، جایدهی شدند. جهت مقایسه دو گروه یادشده، گروه آموزش مهارت های مطالعه با تنظیم هیجان به مدت ۱۶ جلسه ۹۰دقیقه ای و گروه آموزش مهارت های مطالعه بدون تنظیم هیجان نیز به مدت ۱۶ جلسه ۹۰دقیقه ای تحت آموزش گروهی قرار گرفتند. از پرسشنامه رفتارهای خودشکن آموزشی کانینگهام (۲۰۰۲) جهت سنجش رفتارهای خودشکن آموزشی استفاده شد. در نهایت داده های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بررسی ها حاکی از آن است که هر دو روش آموزش مهارت های مطالعه مبتنی بر تنظیم هیجان و بدون تنظیم هیجان، تاثیر معناداری در کاهش رفتارهای خودشکن آموزشی دانشجویان علوم پزشکی داشت (۰۵/۰>P). مقایسه میانگین ها نشان داد روش آموزش مهارت های مطالعه مبتنی بر تنظیم هیجان، در مقایسه با آموزش مهارت های مطالعه بدون تنظیم هیجان، اثربخشی بیشتری داشته است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ترکیب مهارت های مطالعه با تنظیم هیجان می تواند به طور موثری رفتارهای خودشکن آموزشی را کاهش دهد و کیفیت یادگیری دانشجویان را بهبود بخشد. این یافته ها بر اهمیت ادغام جنبه های هیجانی در برنامه های آموزشی برای افزایش بهره وری تحصیلی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

Study skills with emotion regulation ، Study skills without emotion regulation ، Self-defeating educational behaviors ، Medical students ، مهارت های مطالعه با تنظیم هیجان ، مهارت های مطالعه بدون تنظیم هیجان ، رفتارهای خودشکن آموزشی ، دانشجویان علوم پزشکی