توسعه حمل و نقل عمومی ریل درون شهری

در مواجهه با رشد انفجاری جمعیت شهری و شهرنشینی سریع، تقاضای جهانی برای جابهجایی شخصی به طور مداوم افزایش یافت. میل به آزادی مداوم حرکتی، موجب وابستگی شدید به وسایل حملونقل موتوری در بسیاری از نقاط جهان شد که نتیجه ی آن پیامدهای زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی بود. بر اساس این بحران ها، استراتژی حملونقل عمومی محور (TOD) به عنوان یک استراتژی موافق با توسعه ی پایدار در مقابل مشکلات برآمده از گسترش شهری، ترافیک جاده ای و گازهای گلخانه ای مورد توجه قرار گرفت. اصل کلیدی TOD، به منظور تسهیل توسعه ی فشرده برای ایجاد پیاده روی و دسترسی آسان به ایستگاه های حملونقل عمومی است؛ یکی از حالت های استراتژی حمل و نقل محور، حمل و نقل ریلی (RTOD) است که اشاره به خطوط راه آهن سنگین و مترو دارد. این استراتژی برای شهرهایی که به سرعت در حال رشد فیزیکی هستند، مناسب است. مترو به عنوان پاکترین، سالم ترین، سریع ترین، ایمن ترین و به طور کلی، کارآمدترین شبکه ی حملونقل، نقش انکارناپذیری در حل مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی ناشی از معضل ترافیک دارد. در شهرهای بزرگ و به ویژه کالن شهرها، استفاده از حملونقل عمومی بیشتر است؛ بنابراین، سیستم های حملونقل عمومی مانند مترو، باید به گونه ای برنامه ریزی و طراحی شوند که امکان ایجاد فرصت های رشد آتی شهر در آنها دیده شود. شرایط مطلوب سرویس های خدماتی مانند وجود ایستگاه های قابل دسترس، پایانه های حمل و نقل و قیمت مناسب، موجب تمایل بیشتر مردم به استفاده از حملونقل عمومی و به ویژه مترو شده است. با توجه به اهمیت سیستم مترو، مقاله حاضر با هدف بررسی پویایی سیستم های مترو، معیارهای اجتماعی و اقتصادی سیستم مترو و توجه به ویژگی های کاربری زمین اطراف مترو انجام شده است. روش پژوهش مروری و توصیفی است و جمعا اطلاعات به روش کتابخانه ای جمع آوری شد. پس از بررسی اهداف پژوهش، یک نتیجه گیری کلی از مباحث صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

حملونقل عمومی ، توسعه شهری ، مترو ، حمل و نقل ریلی ، استراتژی حملونقل محور