استفاده از کشاورزی شهری برای مقابله با بحران های محیطی و اقتصادی در مدیریت شهری

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 94

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

KESHAVARZICONF04_026

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1403

چکیده مقاله:

در دهه های اخیر، رشد سریع شهرنشینی، افزایش آلودگی های زیست محیطی و بحران های اقتصادی، چالش های متعددی را برای مدیریت شهری ایجاد کرده است. از یک سو، افزایش تقاضا برای منابع طبیعی مانند آب، خاک و انرژی، فشار زیادی بر اکوسیستم های شهری وارد کرده و موجب تخریب محیط زیست، افزایش دمای شهرها، کاهش کیفیت هوا و افزایش تولید پسماند شده است. از سوی دیگر، ناپای داری اقتصادی، افزایش بیکاری، کاهش امنیت غذایی و افزایش هزینه های زندگی، شهرها را با مشکالت متعددی مواجه کرده است. در این میان، کشاورزی شهری به عنوان یک راهکار نوآورانه، می تواند نقش مهمی در مقابله با این بحران ها ایفا کند. کشاورزی شهری نه تنها از طریق توسعه فضاهای سبز و بهینه سازی استفاده از منابع، موجب بهبود کیفیت محیط زیست می شود، بلکه با افزایش تولید داخلی محصوالت کشاورزی، کاهش هزینه های حمل و نقل و ایجاد فرصت های شغلی جدید، تاثیر مثبتی بر اقتصاد شهری دارد. مطالعات اخیر نشان می دهد که توسعه کشاورزی شهری می تواند به کاهش اثرات جزایر گرمایی، تصفیه هوا، جذب دی اکسید کربن، کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و استفاده بهینه از منابع آبی کمک کند. همچنین، این نوع کشاورزی به دلیل نزدیکی به مراکز مصرف، موجب کاهش هزینه های توزیع مواد غذایی شده و وابستگی شهرها را به تامین مواد غذایی از مناطق روستایی و واردات خارجی کاهش می دهد. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی، به بررسی ابعاد مختلف کشاورزی شهری پرداخته و تاثیرات آن را بر پایداری محیطی، امنیت غذایی و اقتصاد شهری مورد مطالعه قرار می دهد. نتایج تحقیق نشان می دهد که توسعه سیاست های کشاورزی شهری در مدیریت شهری، می تواند باعث بهبود تاب آوری شهرها در برابر بحران های اقتصادی و محیط زیستی شود. به عالوه، برنامه ریزی و سرمایه گذاری در این حوزه، عالوه بر تامین غذا، به افزایش تعاملات اجتماعی، کاهش نابرابری های اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک می کند. با توجه به نتایج این مطالعه، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران شهری از طریق حمایت از فناوری های نوین کشاورزی مانند هیدروپونیک، آکواپونیک و کشاورزی عمودی، زمینه را برای گسترش کشاورزی شهری فراهم کرده و از آن به عنوان ابزاری موثر در مدیریت پایدار شهری بهره بگیرند.

نویسندگان

رضا مبتکر سهزابی

دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی-زراعت