اثر پیش تیمارهای مختلف بر جداسازی اکتینوباکتری های ریزوسفری

اکتینوباکتری ها، گروهی از باکتری های گرم مثبت با توانایی تولید طیف گسترده ای از ترکیبات زیستی مفید، از جمله آنتیبیوتیک ها و آنزیمها هستند. این باکتری ها به عنوان ساکنین اصلی ریشه گیاهان، نقش مهمی در ارتقاء رشد گیاهان ایفا می کنند. توانایی آن ها در تولید ترکیبات ضد میکروبی و سازگاری با شرایط محیطی نامساعد، آن ها را به عنوان محرک های رشد زیستی بسیار ارزشمند تبدیل کرده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر محیط کشت و پیش تیمارهای دمایی و شیمیایی بر میزان جداسازی اکتینوباکتری های ریزوسفری انجام پذیرفت. در این پژوهش نمونه های ریزوسفری تحت پیش تیمار دمایی(دمای ۶۵ درجه سلسیوس به مدت یک ساعت، دمای ۱۱۰ درجه سلسیوس به مدت ۳۰ دقیقه) و پیش تیمار شیمیایی (کربنات کلسیم به نسبت ۱:۱۰ وزنی) در دو محیط کشت هیومیک اسید ویتامین آگار (HV A) و استارچکازئین آگار(SCA) به منظور جداسازی اکتینوباکتریهای ریزوسفری مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه، ۶۷ جدایه اکتینوباکتری از ریزوسفر چهار گیاه کنجد، سویا، ذرت و گوجه فرنگی جداسازی شدند. نتایج نشان داد که محیط کشت HV A نسبت به محیط کشت SCA کارایی بسیار باالتری در جداسازی انتخابی اکتینوباکتریها دارد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که انتخاب نوع محیط کشت و اعمال تیمارهای فیزیکی مانند حرارت می تواند به طور قابل توجهی بر موفقیت جداسازی اکتینوباکتری ها تاثیرگذار باشد. محیط کشت HVA به دلیل انتخابگری باال و توانایی مهار رشد سایر باکتری ها، برای جداسازی اکتینوباکتری ها از ریزوسفر گیاهان زراعی توصیه میشود. همچنین، پیش تیمار حرارتی در دمای ۱۱۰ درجه سلسیوس به طور معنیداری منجر به افزایش تعداد واحدهای تشکیل کلنی (CFU) اکتینوباکتریها شده است و می تواند با کاهش تعداد سایر میکروارگانیسم های رقیب، فرصت رشد را برای اکتینوباکتری ها فراهم کند.

کلیدواژه ها:

اکتینوباکتر ، محیط کشت ، باکتری ، محرک رشد گیاه ، هیومیک اسید