بررسی نقش مدیریت دانش بر تعلق سازمانی کارکنان با در نظر گرفتن نقش متغیر میانجی خودکارآمدی کارکنان )مطالعه موردی: سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج)

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مدیریت دانش بر تعلق سازمانی کارکنان، با در نظر گرفتن خودکارآمدی به عنوان متغیر میانجی، انجام شده است. این مطالعه به صورت موردی بر روی ۱۳۳ نفر از کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) انجام شد و نتایج در سطح اطمینان ۹۵ درصد مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که مدیریت دانش به طور مستقیم و معنادار بر تعلق سازمانی کارکنان تاثیر مثبتی دارد. علاوه بر این، مدیریت دانش از طریق تقویت خودکارآمدی کارکنان نیز به صورت غیرمستقیم بر تعلق سازمانی آنان اثرگذار است. این نتایج بیانگر آن است که بهبود فرآیندهای مدیریت دانش در سازمان ها می تواند به افزایش احساس تعلق و تعهد کارکنان به سازمان کمک کند. همچنین، توجه به خودکارآمدی کارکنان به عنوان یک عامل میانجی می تواند نقش مهمی در تقویت این رابطه ایفا کند. این پژوهش نشان می دهد که مدیریت دانش و خودکارآمدی به عنوان دو عامل کلیدی، می توانند در ارتقای عملکرد سازمانی و بهبود روابط کارکنان با سازمان موثر باشند. به ویژه در سازمان های خدمات اضطراری مانند آتش نشانی، که نیاز به تعهد و انگیزه بالای کارکنان وجود دارد، توجه به این عوامل ضروری است.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، تعلق سازمانی ، خودکارآمدی ، سازمان آتش نشانی ، شهرداری کرج