فراتحلیل پژوهش های مطالعه عوامل موثر بر بی تفاوتی اجتماعی (مورد مطالعات : شهروندان، جوانان و دانشجویان در بازه زمانی۱۳۸۶ تا ۱۴۰۲)

رشد تحقیقات در حوزه های مختلف علوم اجتماعی و پیچیدگی تحلیل تمام ابعاد یک مساله محققان را برای انجام تحقیقات فرا مطالعه ترغیب نموده که عصاره تحقیقات موجود در یک موضوع خاص را به روشی منظم برای آنها فراهم می کند. در پژوهش حاضر که به روش فراتحلیل انجام یافته،۱۸ پژوهش علمی در مورد بی تفاوتی اجتماعی و عوامل موثر بر آن مورد تحلیل واقع شده است. مطالعات مورد تحلیل، مربوط به سال های ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۲ است که این داده ها از پایگاه های اطلاعاتی ایران استخراج شده است. بی تفاوتی اجتماعی ، نوعی احساس جدایی ذهنی(شناختی) و عینی (کنشی) میان فرد با نهادها و ساختارهای اجتماعی نظیر سیاست، خانواده و مذهب است؛ به گونه ای که فرد، خود را از نهادها منفک می بیند و خود را بی اثر در اصلاح نهادها و ساختارهای اجتماعی می داند. در وضعیت بی تفاوتی، فرد احساس تعلق گروهی ندارد و نفع جمعی را به نفع فردی ترجیح نمی دهد، در صورتی که فرد، خود عضوی از جمع است و نفع جمع نفع خود وی را نیزشامل می شود. در پژوهش های تحلیل شده در میان شهروندان میزان بی تفاوتی بالاتر از حد متوسط نشان می دهد و سطح آن به ترتیب با نوسانات پنج متغیر، التزام مدنی، فردگرائی، بی هنجاری، رضایت اجتماعی و محرومیت نسبی تغییر می کند. همچنین براساس یافته های این تحقیق، از میان متغیرهای مستقل تحقیقات منتخب متغیر وابسته بی تفاوتی اجتماعی را روی شهروندان بررسی کرده اند، متغیرهای مستقل بیگانگی اجتماعی، فردگرایی،رضایت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، اثر بخشی اجتماعی و احساس محرومیت نسبی بیشترین فراوانی را در بین سایر متغیرهای مستقل دارند

کلیدواژه ها:

بی تفاوتی اجتماعی ، بیگانگی اجتماعی ، فردگرایی ، رضایت اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، اثر بخشی اجتماعی و احساس محرومیت نسبی