سنجش پایداری اکولوژیکی نظام کشت ذرت در شهرستان پارس آباد

بررسی وضعیت موجود بخش کشاورزی ایران بیانگر این است که این بخش به شدت بر بهکارگیری نهاده های بیرونی تاکید دارد و این امر آلودگی آب و محیط زیست، از بین رفتن تنوع ژنتیکی و کیفیت خاک، نابودی آبزیان و سایر حیوانات، کاهش سالمت انسانی را در پی داشته است. امروزه حرکت به سمت کشاورزی پایدار تنها راه رهایی از مشکلات عدیده محیط زیستی و سالمتی نشات گرفته از سیستم کشت رایج است. مطالعه حاضر با هدف سنجش پایداری اکولوژیکی نظام کشت ذرت از طریق تحلیل مولفه های اصلی صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق ۲۰۱ نفر از کشاورزان ذرتکار شهرستان پارس آباد است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی دومرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات و داده های مورد نیاز به طریق میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری شد. نتایج نشان داد که کشاورزان منطقه به لحاظ پایداری اکولوژیکی با ۴۹.۲۵ درصد فراوانی در سطح نسبتا ناپایدار قرار دارند. همچنین شاخص پایداری اکولوژیکی حدود ۶۱ درصد کشاورزان کمتر از میانگین است. در این راستا پیشنهاد می شود مسئولان کشاورزی منطقه در راستای بهبود وضعیت پایداری نظام کشت ذرت اقداماتی از قبیل تشویق نسل جوان به سمت کشاورزی و تحصیل در هنرستان های کشاورزی، برگزاری کلاس های ترویجی-آموزشی مرتبط و اطلاع رسانی کافی در خصوص عوارض ناشی از مصرف سموم و کودهای شیمیایی انجام دهند.

کلیدواژه ها:

پارس آباد ، پایداری اکولوژیکی ، تحلیل مولفه های اصلی ، کشت ذرت