کاربرد روش سطح پاسخ در مدلسازی و بهینه سازی ماندگاری گامت نر شتر دوکوهانه تحت تاثیر غلظت محلول ساکارز

به منظور بررسی اثر درصد ساکارز و زمان ماندگاری بر درصد زنده ماندن گامت نر شتر دوکوهانه در دمای ۴ درجه سانتیگراد، آزمایشی در شهر اردبیل و در طول فصل تولید مثل انجام شد. در این تحقیق روش سطح پاسخ برای مدلسازی و بهینه سازی درصد زنده ماندن گامت نر مورد استفاده قرار گرفت. اثر ساکارز (۹، ۱۱ و ۱۳ درصد) و زمان بعد از رقیق سازی منی (۰، ۱۲ و ۲۴ ساعت) به عنوان متغیرهای مستقل بر درصد زنده ماندن گامت نر به عنوان متغیر وابسته (پاسخ) مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیر فرایند به صورت مدل رگرسیونی درجه دوم برای پاسخ معنیدار بود (p<۰.۰۱). با افزایش درصد ساکارز از ۹ تا ۱۳ درصد، درصد زنده ماندن گامت نر ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. با افزایش زمان بعد از رقیق سازی منی از ۰ تا ۲۴ ساعت، درصد زنده ماندن گامت نر از ۷۰ درصد به صفر رسید. شرایط بهینه به دست آمده برای حداکثر درصد زنده ماندن گامت نر شتر دوکوهانه (۳۳.۷۰%)، شامل ساکارز ۱۰.۳ درصد و در ساعت اولیه بعد از رقیق سازی منی بود. ۲۴ ساعت بعد از رقیق سازی منی، شرایط بهینه به دست آمده برای حداکثر درصد زنده ماندن گامت نر شتر دوکوهانه (۸.۳۸%)، شامل ساکارز ۹.۸ درصد بود.

کلیدواژه ها:

روش سطح پاسخ ، ساکارز ، شتر دوکوهانه ، گامت نر