بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و خودکارآمدی با توجه به نقش میانجی کیفیت زندگی کاری معلمان منطقه سندرک

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و خودکارآمدی با توجه به نقش میانجی کیفیت زندگی کاری معلمان منطقه سندرک انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل معلمان منطقه سندرک که ۵۰۹ نفر می باشد. از جامعه گفته شده نمونه ای به حجم ۲۱۹ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق سه پرسشنامه یادگیری خودراهبر، خودکارآمدی، کیفیت زندگی کاری اطلاعات مربوط به آن ها جمع آوری گردید. پس از آن در آمار استنباطی، از مدل سازی معادلات ساختاری روش الگویابی معادلات ساختاری (SEM) با کمک نرم افزار ۳ SmartPLS فرضیات تحقیق مورد سنجش قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان دادند که بین یادگیری خودراهبر و خودکارآمدی با توجه به نقش میانجی کیفیت زندگی کاری معلمان منطقه سندرک رابطه معناداری وجود دارد. و در پایان بر اساس نتایج تحقیق پیشنهاداتی ارائه گردید. و سطح معناداری آن (P<۰.۰۵) می باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی کاری معلمان ، منطقه سندرک