ارتباط بین کیفیت مسکن حداقلی و ارتقا کیفیت زندگی

واژه ای است که در چهارچوب تمام حوزه های حرفه ای اعم از هنر و صنعت به طور فراوان به کار رفته است؛ تا جایی که گویا هدف همه این حوزه ها بهبود و ارتقای محصول خود به شمار می رود. واژه مرکب کیفیت مسکن به متغیرها و صفاتی از مسکن می پردازد که میزان کمال و نقصان آن را اندازه گیری و مشخص می سازد. البته متغیرهای مورد بحث در زمان ها و مکان های مختلف، با در نظر گرفتن اهداف و شرایط متفاوت خواهند بود. کیفیت مسکن مقوله ای است که مباحث گسترده ای را دربرمی گیرد. زندگی در خانه هایی با فضای زندگی محدود (مسکن حداقل) جزء الینفک زندگی در شهرهای بزرگ و حتی در شهرهای کوچک شده و چالش های پیش رو در طراحی این گونه منازل بعضا کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش، درراستای نیل به هدف اصلی خود، یعنی ارتباط بین مسکن حداقلی و ارتقا کیفیت زندگی، از شیوه توصیفی تحلیلی استفاده نموده و ابزار گردآوری داده و اطالعات مورد نیاز در تحقیق پیش رو، حاصل مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بوده است. نتیجه حاصل از این پژوهش نشان میدهد، با توجه به رشد جمعیت، تقاضای زیاد مسکن و بحران های اقتصادی، پیدا کردن مسکن باکیفیت مطلوب و مقرون بصرفه با چالش هایی روبه رو شده است و معیارهای طراحی آن دست خوش تغییراتی شده؛ مسکن حداقلی به عنوان راه حلی برای این چالش تعریف شده بگونه ای که با کمترین متراژ و هزینه باالترین کیفیت را برای ساکنین خود به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، کیفیت مسکن ، مسکن حداقلی ، کیفیت زندگی