بررسی اثر نوع کودهای گوگردی و زیستی- شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد باقلا

افزایش مصرف کودهای شیمیایی در درازمدت موجب تشدید آلودگیهای آب، خاک و هوا، فرسایش خاک و مقاومت آفات به سموم شده است. از اینرو، روش های سازگار به محیط زیست اهمیت بالایی دارند. همچنین، باقلا از جمله گیاهان با سابقه کشت زیاد در مناطق پرجمعیت دنیا به شمار میرود و کیفیت محصول تولیدی آن ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر نوع کودهای گوگردی و زیستی- شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد باقلا در روستای سه بردان جریک، در شمال استان خوزستان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع کود در چهار سطح NPK، ریزوبیوم، تیوباسیلوس و شاهد (عدم مصرف کود) و نوع گوگرد در چهار سطح (گرانول، مایع، پودر و شاهد (عدم مصرف گوگرد) بود. بذر باقلا با تراکم۲۰ بوته بر متر مربع کشت شد. نتایج نشان داد ویژگیهای مورفولوژیک و فیزیولوژیک تحت تاثیر اثرات کود NPK و گوگرد تغییرات معنیداری داشتند. همچنین ماده خشک بالاتری در شرایط کاربرد کود NPK و گوگرد مایع تولید شد. دلیل آن افزایش سرعت در تجمع ماده خشک باقلا بود که در اثر بهبود سرعت رشد محصول و سرعت آسیمیلاسیون خالص به دست آمد. با توجه به نتایج آزمایش، کاربرد کود شیمیایی NPK در تولید باقلا، در کوتاه مدت نسبت به‎مصرف کودهای زیستی برتری داشت و این موضوع، بیشتر به دلیل تامین سه عنصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم، برای گیاه به گونه هم زمان است. از طرفی، در بین سطوح مختلف کود گوگرد نیز، مصرف گوگرد مایع، باعث نتایج بهتر در اکثر صفات مورد مطالعه شد و این موضوع به دلیل قابلیت جذب بیشتر این عنصر، در حالت مصرف مایع، در مقایسه با مصرف پودر یا گرانولی آن است. بنابراین، به نظر می رسد کاربرد هم زمان کود NPK و گوگرد مایع، نسبت به سایر ترکیبات کودی، در کشت باقلا ارجحیت دارد.

کلیدواژه ها:

باکتری بهبوددهنده رشد ، حبوبات ، گوگرد مایع ، باقلا.