نانو زیست الکترونیک و حسگرهای زیستی : نوآوری ها و کاربردهای آینده در صنعت غذا

نانو زیست الکترونیک و حسگرهای زیستی یک حوزه میانرشته ای نوظهور است که به بررسی تعاملات نانومواد با سیستم های زیستی و الکترونیکی می پردازد. با ترکیب نانومواد مانند نانوسیم های سیلیکونی ، نانولوله های کربنی ، و گرافن با زیست شناسی و الکترونیک ، این حوزه پتانسیل حل چالش های موجود در زیست الکترونیک و بهبود حساسیت و سازگاری زیستی را دارد. پیشرفت های اخیر در نانو زیست الکترونیک ، از جمله استفاده از نانوساختارهای نیمه رسانا به عنوان حسگرهای زیستی مبتنی بر ترانزیستور، امکانات جدیدی را در حوزههای مختلف از جمله تشخیص دقیق مولکولهای زیستی و مراقبت های بهداشتی فراهم کرده است . در صنعت غذا، این پیشرفت ها می توانند به طور قابل توجهی روشهای تشخیص و ارزیابی کیفیت مواد غذایی را بهبود بخشند. به ویژه، حسگرهای نانو زیست الکترونیکی می توانند برای شناسایی سریع و دقیق آلایندهها، پاتوژنها، و دیگر عوامل زیانآور در مواد غذایی به کار گرفته شوند و به ارتقاء ایمنی و کیفیت غذا کمک کنند. این فناوری همچنین می تواند در ارزیابی شرایط نگهداری و تشخیص فساد مواد غذایی نقش مهمی ایفا کند. این مقاله یک مرور مختصر از مواد و اصول اولیه حسگرها (مانند انتقال سیگنال، شناسایی مولکولی و تقویت ) ارائه می دهد و مروری جامع و انتقادی بر حسگرهای یک بار مصرف که در حال حاضر برای تشخیص های پزشکی ، ایمنی موادغذایی و تحلیلهای محیطی استفاده میشوند، ارائه میکند. در نهایت، به بررسی روندهای آینده، چالشها و فرصتها در حوزه توسعهدستگاههای حسگرهای یکبار مصرف پرداخته خواهد شد

کلیدواژه ها:

حسگرهای زیستی ، ایمنی مواد غذایی ، کنترل کیفیت ، زیست الکترونیک ، حسگرهای نوری ، حسگرهای مکانیکی ، حسگرهای الکتروشیمیایی