بررسی اثرات بازدارندگی عصاره الکلی دانه رازیانه بر رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 89

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCFOODI30_427

تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1403

چکیده مقاله:

قارچها از عوامل مهم فساد در مواد غذایی در طول دوره نگه داری به شمار می آیند که ازیک سو باعث کاهش ویژگی های کیفی گشته و از سوی دیگر به علت پتانسیل تولید مایکوتوکسین ها سلامت مصرف کننده را به خطر می اندازند. کاربرد نگه دارندههای سنتزی با توجه به اثرات جانبی نامطلوب در بلندمدت ازیک طرف و افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای فرآوردههای غذایی فاقد ترکیبات ضدمیکروبی سنتزی از طرف دیگر، باعث افزایش تحقیقات بر ترکیبات طبیعی با ویژگی های ضدمیکروبی شده است . در این تحقیق اثرات بازدارندگی عصاره اتانولی دانه رازیانه بر رشد کپک آسپرژیلوس فلاووس در دوره زمانی هفت روزه بررسی گردید.یافته های حاصل از بررسی اثرات زمان نگهداری در بازه زمانی هفت روزه در غلظت های تحت بررسی عصاره اتانولی دانه رازیانه نشان دادند که بیشترین قطر هاله عدم رشد در روز سوم پس از تلقیح مشاهده و سپس با گذشت زمان در بازه زمانی تحت بررسی از لحاظ عددی ، کاهش می یابند. در حالی که از لحاظ آماری اختلاف مشاهده شده، معنی دار (۰۵.۰ (p< نمی باشد. به عبارت دیگر عصاره اتانولی دانه رازیانه ، اثرات ضدمیکروبی خود در طول دوره نگه داری را حفظ می نماید. اثرات بازدارندگی غلظت های تحت بررسی عصاره اتانولی دانه رازیانه بر کپک آسپرژیلوسفلاووس نشان دادند که از لحاظ عددی با افزایش غلظت ، اثرات بازدارندگی عصاره، افزایش می یابد. کمترین غلظت عصاره اتانولی دانه رازیانه که بیشترین اثرات بازدارندگی بر آسپرژیلوسفلاووس را دارا می باشند مقدار ۲۵۰۰ ppm بدست آمد.

نویسندگان

قاسم زنگنه

دانش آموخته کارشناس ارشد گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرا ن

علیرضا بصیری

دانشیار گروه صنایع غذایی و تبدیلی ، پژوهشکده فناوری های شیمیایی ، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران (IROST)، تهران، ایران

انوشه شریفان

استاد دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرا ن

بابک غیاثی طرزی

دانشیار دانشکده علوم کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرا ن