احیاء بومسازگان های تخریب یافته با استفاده از جمع آوری آب باران

امروزه احیاء بوم شناختی در سراسر جهان به عنوان پاسخی مستقیم به تخریب بوم سازگان مورد استفاده مدیران و کارشناسان قرار می گیرد. عالوه بر تاثیر بوم شناختی آن، پتانسیل قابل توجهی برای بهبود سالمت جمعیت، رفاه اجتماعی - اقتصادی، و یکپارچگی فرهنگ های مختلف ملی و قومی دارد. با ب ه رسمیت شناختن نقش حیاتی احیاء در سالمت بوم سازگان، سازمان ملل سال ۲۰۳۰ - ۲۰۲۱ را به عنوان دهه احیاء بوم سازگان اعالم کرد. اخیرا احیاء بوم سازگان با استفاده از روش های مختلف جمع آوری آب باران بسیار مورد توجه مجامع و سازمانی های بین المللی قرار گرفته است. ب ر همین اساس در تحقیق حاضر به پتانسیل جمع آوری آب باران در احیاء بوم سازگان های مختلف اعم از رودخانه، مرتع، کشاورزی، مسکونی و جنگل پرداخته شده است. نتایج حاصل از مرور منابع نشان داد که در هر کدام از این بوم سازگان ها می توان نسبت به اتخاذ انواع رویکردهای مب تنی بر فعالیت های زیستی، فن آورانه و زیستی - فن آورانه اقدام نمود که هر کدام از آن ها متناسب با سطح تخریب صورت گرفته، شرایط مختلف اقلیمی، آبی، خاکی و پوشش گیاهی و نیز سطح دخالت انسان در بهبود شرایط، اثرگذاری متفاوتی دارند.

کلیدواژه ها:

احیاء بوم شناختی ، مقیاس جهانی ، رویکردهای استحصال آب باران ، پوشش گیاهی ، چرخه آب