اثربخشی «طرحواره درمانی گروهی» بر سرمایه روانشناختی وتنهایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اعتیاد به اینترنت

مقدمه: روان درمانی نقش مهمی در افزایش سرمایه روانشناختی، کاهش تنهایی و وابستگی های افراطی همچون اینترنت در میان نوجوانان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی "طرحواره درمانی گروهی" بر سرمایه روانشناختی و تنهایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اعتیاد به اینترنت صورت پذیرفته است. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با مرحله پیگیری می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای اعتیاد به اینترنت شهرستان بروجرد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. از میان آن ها ۲۴ تن به روش نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی ساده به روش قرعه کشی در ۲ گروه مداخله (۱۲ تن) و کنترل (۱۲تن) جای گرفتند. ابزار های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "آزمون اعتیاد به اینترنت" (Internet Addiction Test)، "پرسشنامه سرمایه روانشناختی" (Psychological Capital Questionnaires) و"مقیاس تنهایی"(Loneliness Scale) بود. روایی محتوایی ابزار ها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ برای ابزار ها  محاسبه گردید. گروه مداخله طی ۱۰ جلسه تحت "طرحواره درمانی گروهی" قرار گرفت.  داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس بیانگر این بود که "طرحواره درمانی گروهی" باعث افزایش سرمایه روانشناختی (۰۰۹/۰=P) با اندازه اثر ۹۱۰/۰ وکاهش تنهایی (۰۲۸/۰=P) با اندازه اثر ۷۶۰/۰ می گردد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: "طرحواره درمانی گروهی" در افزایش سرمایه روانشناختی و کاهش تنهایی موثر بود. پیشنهاد می گردد جهت افزایش سرمایه روانشناختی و کاهش تنهایی و به دنبال آن کاهش وابستگی به اینترنت در میان دانش آموزان از "طرحواره درمانی گروهی" به عنوان یک روش درمانی جامع و اثربخش استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

Group Schema Therapy ، Internet Addiction ، Psychological Capital ، Loneliness ، Male Student. ، طرحواره درمانی گروهی ، اعتیاد اینترنتی ، سرمایه روانشناختی ، تنهایی ، دانش آموز پسر.