مطالعه نقش زن در شاهنامه فردوسی

در ایران باستان و اساطیر ایرانی زنان جایگاه والایی داشته و همواره با مردان برابر و یکسان بودند. تصویر و شخصیت والی زن در تمامی دوره ها نمادی از قدرتمند بودن بانوان به همراه لقب ها و عناوین زنانه شان جهت دفاع از آبرو، خانواده و کشورشان می باشد. هدف اصلی این پژوهش شناخت جایگاه و نقش و سیمای زنان در شاهنامه فردوسی است. روش تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی بوده و گردآوری مطالب به صورت مطالعه کتابخانه ای می باشد. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که ادبیات ایران برای سیمای زنان، چه نقش و جایگاهی قائل بودند؟ از بررسی ها می توان نتیجه گرفت که زن، در ادبیات و حماسه های ایرانی بر خلاف آنچه در ادبیات و حماسه های اروپایی مورد ارزیابی قرار گرفته است، دارای ارزشمندی و وفادار به اصالت نژادی خود بوده، در پایداری و وطن دوستی، پا به پای مردان پهلوان، مبارزه و دلوری ها کرده و مدبرانه در هر حماسه ای روند رویداد را به سوی رسیدن به نام و نابودی دشمن پیش برده است.

کلیدواژه ها:

سیمای زن ، تصویر اجتماعی زن ، شاهنامه فردوسی