پرستاران بزرگترین گروه حرفه ای در سیستم مراقبت های بهداشتی و درمانی هستند که می توانند الگوی ایده آل برایارتقاء سلامت بیماران باشند. اما دانش
پرستاران در زمینه ارتقاء سلامت به خود مراقبتی در خود آن ها منجر نمی گرددسبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت یک عامل تعیین کننده مهم وضعیت سلامت در
پرستاران است و سلامت
پرستاران برسلامت بیماران اثر می گذارد. بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری یکی از موضوعات چالش برانگیز سالهای اخیر نظامسلامت می باشد. سبک زندگی و رفتارهای
ارتقا سلامت با کمیت و کیفیت مراقبت رابطه دار د .
پرستاران نقش اساسی درارتقا سلامت عمومی مردم دارند شاید یکی از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت مراقبت پرستاری، توانمندی
پرستاران برایبرخورداری از کنترل بیشتر بر بهبود و حفظ
سلامتی شان باشد.هدف این مطالعه مروری پاسخ به این سوال است که سبک زندگی رفتارهای ارتقاءدهنده
سلامتی در
پرستاران ایرانی چگونهاست و چه نقشی در رضایت مندی بیماران دارد ؟منابع داده ها: برای انجام این پژوهش مروری ابتدا با استفاده از سیستم MeSH کلیدواژه های ارتقاء سلامت , شیوه زندگی ,پرستار , رفتار و ایران (Health promotion, Lifestyle, Nurse, Behavior, (Iran بازیابی و سپس به دو زبانانگلیسی و فارسی در بانک های اطلاعاتی PubMed, Web of Science, Google Scholar, Scopus,SIDو Magiran در بازه زمانی پانزده ساله( ۱۴۰۱ - ۱۳۸۷ و (۲۰۰۸-۲۰۲۳) جستجو شدند. مقالات ارائه شده در همایش ها و کنفرانس ها حذف گردید. پس ازجستجوی الکترونیک تعداد ۱۲ مقاله بازیابی شد.ترکیب مطالب و نتایج: یافته ها نشان دادند که کمترین نمره سبک زندگی ارتقاءدهنده
سلامتی در حیطه فعالیت فیزیکی وبیشترین نمره در دو حیطه تغذیه و رشد معنوی مشاهده شد .
پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارائه دهنده خدمات در نظامسلامت , شیوه زندگی مطلوبی ندارند. همچنین عملکرد پرستارا ن به ویژه در حیطه فعالیت جسمانی ضعیف بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج , مدیران پرستاری با حمایت از برنامه های آموزشی در بیمارستان و تاکید بر ابعاد مختلفسلامتی می توانند
پرستاران را در دستیابی به تندرستی حمایت کنند .با توجه به نمرات پایین
پرستاران در فعالیت فیزیکی و مدیریت تنش، بهبود رفتارهای
ارتقا سلامتی بویژه در ابعاد مدیریتتنش و فعالیت فیزیکی از طریق اجرای برنامه های آموزشی سبک زندگی سالم در
پرستاران توصیه می گردد . با توجه بهمیانگین نمره کل رفتارهای
ارتقا دهنده سلامت کسب شده توسط
پرستاران موردپژوهش, رفتارهای
سلامتی ایشان در سطحقابل قبول قرارمی گیرد. پایین بودن سطح فعالیت فیزیکی در
پرستاران , لزوم اجرای برنامه های آموزش سلامت با تاکیدبر فعالیت فیزیکی در بین ایشان را تاکید می نماید.
