تغییرات توپوگرافی بستر در قوس ملایم ۹۰ درجه با نصب آبشکن مثلثی شکل

به منظور کنترل آبشستگی در قوس بیرونی رودخانه ها از سازه های مختلفی مانند آبشکن، سرریز مستغرق، صفحات مستغرق و غیره جهت اصلاح الگوی جریان رودخانه استفاده می شود. از اندرکنش این سازه ها و جریان آب، در اطراف سازه آبشستگی بوجود می آید که عامل اصلی تخریب آنها می باشد. فرض بر اینست که تغییر هندسه و جانمائی سازه می تواند توپوگرافی بستر را در جهت پایداری آن تغییر دهد و این از اهداف تحقیق حاضر است. لذا در این تحقیق صفحه گوه ای شکل با زوایای مختلف نصب (۲۳، ۳۰، ۴۰، ۶۰ و ۷۰ درجه) درجهت بالادست و تحت شرایط هیدرولیکی متفاوت مورد آزمایش قرار گرفت. در همه آزمایشات تک صفحه گوه ای شکل در موقعیت زاویه ۷۲ درجه نصب گردید. نتایج این تحقیق نشان دادند که زوایای ۲۳ و ۶۰ درجه بترتیب دارای کمترین و بیشترین، عمق آبشستگی و فاصله خط القعر از ساحل بیرونی می باشند. حداکثر عمق آبشستگی زوایای ۲۳ و ۶۰ درجه بترتیب ۱۲۷/۰ و ۴۹۶/۰ طول موثر سازه می باشند درضمن فاصله ماکزیمم عمق آبشستگی (خط القعر) زوایای مذکور از ساحل بیرونی بترتیب ۷۴۳/۰ و ۶/۱ طول موثر سازه می باشد. با افزایش زاویه نصب، فاصله پشته رسوبگذاری شده از ساحل بیرونی و ابعاد آن در پائین دست، افزایش می یابد. در زوایای ۲۳ و ۷۰ درجه فاصله پشته رسوبگذار از ساحل بیرونی بترتیب ۲۶۷/۰ و ۳۹/۰ طول موثر سازه میباشد.

کلیدواژه ها:

Triangle-shaped spur dike ، ۹۰° mild bend ، scour and deposition ، آبشکن مثلثی شکل ، قوس ملایم ۹۰ درجه ، آبشستگی و رسوبگذاری