بررسی تاثیر اندازه ذرات تشکیل دهنده بدنه فیوز پلاگ خاکی بر نحوه شسته شدن آن

رایج ترین علت شکست سدها، به ویژه سدهای خاکی، روگذری جریان از تاج سد می باشد که ممکن است با تلفات جانی و خسارت های مالی زیاد همراه باشد. فیوز پلاگ به عنوان سوپاپ اطمینان برای محافظت از سد در برابر خرابی های فاجعه بار ناشی از روگذری جریان آب بکار می رود. در این تحقیق آزمایشگاهی، به بررسی نحوه تخریب فیوز پلاگ و دبی خروجی از مخزن سد، ناشی از تغییر اندازه ذرات تشکیل دهنده بدنه فیوز پلاگ پرداخته شده است. نکته حائز اهمیت در این تحقیق برای مشابهت هر چه بیشتر این فرآیند با واقعیت، ثابت نگه داشتن تراز آب در بالادست سازه در طول مدت روگذری جریان و تخریب سازه می باشد. بررسی توسعه و تکامل تدریجی شکاف، فرآیند و نرخ فرسایش و هیدروگراف خروجی حاصل از روگذری جریان ناشی از تغییر اندازه ذرات تشکیل دهنده بدنه، از نتایج این مطالعه آزمایشگاهی می باشد. مصالح بکار رفته با d* برابر با ۰۰۴/۰، با در نظر گرفتن نتایج بدست آمده از جمله تراز کمینه آب در پشت سازه، کاهش هدر رفت آب، جلوگیری از ناپایداری سازه به علت رگاب و نرخ فرسایش کل بالاتر، انتخاب مناسبی برای ساخت فیوز پلاگ در محدوده پارامترهای مورد آزمایش می باشد.

کلیدواژه ها:

Embankment fuse plug ، Erosion mechanism ، Experimental modeling ، Grain size ، Overtopping flow ، فیوز پلاگ خاکی ، فرآیند فرسایش ، مدلسازی آزمایشگاهی ، اندازه ذرات ، روگذری جریان