ایجاد شهرهای هوشمند در ایران؛ زیرساخت ها و پیامدها

مدرن شدن جوامع، تغییرات عمدهای را در جمعیت به وجود آورده، از جمله شهر نشین شدن جمعیت، افزایش جمعیت شهرها، افزایش مهاجرت به شهرها و به تبع آن، توسعه شهرهای کوچک و بزرگ است . شهرنشینی علی رغم دستاوردهای بزرگ برای بشر با خود مسایل و مشکلاتی را به همراه داشته که با وجود پیشرفت های عظیم علمی و فنی، حل بسیاری از این مشکلات با ناکامی همراه بوده است. از طرفی این رشد شتابان شهرها متناسب با ظرفیت گسترش زیرساخت هایشان نیست و فشار فزاینده ای به زیرساخت های شهری تحمیل می کند. بنابراین همواره آنها از پیامدهای نامطلوب رنج می برند. این وضعیت در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران که با فشارهای فزاینده ای برای ارایه بیشتر و بهتر خدمات پایه به جمعیت در حال رشد مواجه اند، بغرنج تر است .یکی از مفاهیم جدید جهت مقابله با چالش های کنونی شهرها در عرصه برنامه ریزی شهری، توسعه شهر هوشمند است که در طول سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است . از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی زیر ساختها و پیامدهای ایجاد شهرهای هوشمند در ایران می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ ماهیت پیمایشی و توصیفی – تحلیلی می باشد. بر اساس نتایج پژوهش مشخص شد که مقوله محوری در این پژوهش، ایجاد شهر هوشمند، شرایط علی: رفع معضلات شهرهای هزاره سوم و حرکت به سوی آینده ای بهتر؛ استراتژی های کنش: حکمروایی و مدیریت هوشمند؛ زمینه یا بستر حاکم: فناوری و تجهیزات پیشرفته و شهروندان آموزش دیده؛ شرایط مداخله گر: فراهم نبودن بستر های اقتصادی، اجتماعی، زیرساختی و مدیریتی و پیامد ها: دستیابی به سطوح عالی توسعه پایدار و کیفیت زندگی می باشد..

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، زیرساخت ، دولت ، شهرداری ، درآمد پایدار