استفاده از Trichoderma harzianum و Bacillus subtilis در مهار زیستی نماتد ریشه گرهی Meloidogyne incognita در گیاه توتون
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 59
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBIOCO-11-2_001
تاریخ نمایه سازی: 14 بهمن 1403
چکیده مقاله:
توتون، یکی از گیاهان مهم زراعی و صنعتی است که در اقتصاد و درآمد کشورهای تولیدکننده نقش مهمی دارد. نماتد ریشه گرهی از مهمترین نماتدهای انگل گیاهی با دامنه وسیع میزبانی می باشند. با توجه به خطرات سموم شیمیایی، استفاده از روش های جایگزین، از جمله مهار زیستی در مبارزه با این بیماری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، اثر دو مهارگر Trichoderma harzianum و Bacillus subtilis به طور انفرادی و هچنین به طور تلفیقی، علیه نماتد Meloidogyne incognita روی گیاه توتون در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۴ تیمار و ۴ تکرار در شرایط گلخانه در مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش بررسی گردید. گیاهچه های توتون رقم K۳۲۶، در مرحله ۴ تا ۵ برگی، با غلظت Spore/mL ۱۰۶ از قارچ و CFU/mL ۸ ۱۰ از باکتری، در دو زمان و با دو روش مختلف، اعمال تیمار شدند. حدود دوماه پس از مایه زنی با ۲۰۰۰ تخم و لارو سن دوم نماتد، صفات شاخص گال، تعداد توده تخم، متوسط تخم در هر توده، فاکتور تولید مثل، جمعیت نماتد در خاک و ریشه و درصد کنترل نماتد بررسی و یادداشت برداری گردید. طبق نتایج تجزیه واریانس، تمام شاخص های مربوط به نماتد در سطح یک درصد اختلاف معنی دار نشان دادند (P≤ ۰.۰۱). در همه صفات مورد بررسی، پس از تیمار شاهد سالم (نماتدکش ولوم پرایم)، تیمار اثر تلفیقی قارچ T. harzianum به اضافه باکتری B. subtilis روی نماتد، همزمان با نشاکاری (با غلظت ۱۰ در هزار) و ۱۰ روز پس از نشاکاری (به میزان mL ۵۰ پای هر بوته)، به عنوان موثرترین تیمار علیه نماتد M. incognita در گیاه توتون شناخته شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های حاصله از این تحقیق، نشان داد که زمانهای اعمال تیمار مهارگرها، دارای اختلاف معنی دار با یکدیگر هستند (P≤ ۰.۰۱). به طور کلی، تاثیر کاربرد تلفیقی مهارگرها در طی دو مرحله (همزمان با نشاکاری + ۱۰ روز پس از نشاکاری)، از کاربرد انفرادی آنها در طی یک مرحله بیشتر بود. رویکرد مبتنی بر استفاده از مهارگرها درمهار زیستی امیدوارکننده به نظر می رسد، زیرا می تواند به کاهش میزان استفاده از مواد شیمیایی و تثبیت تغییرات اکولوژیکی کمک می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه شازده احمدی
محقق، بخش بیوتکنولوژی، بخش تحقیقات بیوتکنولوژی، مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، مازندران، ایران.
سید افشین سجادی
محقق، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، مازندران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :