بررسی عملکرد و اجزای عملکرد بالنگوی شهری (Lallemantia iberica Fischer & C.A. Meyer) در کشت مخلوط با باقلا (Vicia faba L.)

اهداف : با توجه به نقش مهم کشت مخلوط در دستیابی به عملکرد بالا و افزایش پایداری سیستم های زراعی، این تحقیق به منظور تعیین مناسب ترین الگوی کشت مخلوط باقلا و بالنگو و بررسی اثر آن روی رشد و عملکرد گیاه بالنگوی شهری انجام گردید.مواد و روش ها: آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال زراعی ۱۳۹۵ اجرا شد. الگو های مختلف کشت شامل دو الگوی کشت خالص باقلا و بالنگوی شهری (قره زرک) و چهار الگوی کشت مخلوط بالنگوو باقلا با نسبت های مختلف افزایشی۱۰۰:۲۰، ۱۰۰:۴۰، ۱۰۰:۶۰ و ۱۰۰:۸۰ بودند.یافته ها: نتایج نشان داد که کشت خالص بالنگوی شهری از نظر عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه بیشترین مقدار را داشت که با سایر تیمارهای مربوط به الگوهای کشت مخلوط اختلاف معنی داری داشت. در همه تیمارهای کشت مخلوط نسبت برابری زمین و مجموع ارزش نسبی بیشتر از یک به دست آمد که نشان دهنده برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص می باشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، کشت مخلوط %۸۰ بالنگوی + %۱۰۰ باقلا با دارا بودن بیشترین LER (۴۸/۱) و RVT (۴۵/۱) به علت استفاده بهینه از منابع در دسترس بهترین الگوی کشت می باشد.

کلیدواژه ها:

باقلا ، عملکرد دانه ، کشاورزی پایدار ، کشت مخلوط بالنگوی شهری ، نسبت برابری زمین (LER)