تاثیر روش های مختلف خاک ورزی و کاربرد بقایای گیاهی بر عملکرد و ویژگی های رشدی تریتیکاله

آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ اجرا گردید. فاکتور اصلی، شامل روش های محتلف خاک ورزی در سه سطح(خاک ورزی مرسوم،کم خاک ورزی و بی خاک ورزی) و فاکتور فرعی نیز شامل۵ سطح کاربرد بقایای گیاهی (بدون مصرف بقایا( شاهد)، بقایای گندم، لوبیا چشم بلبلی، کنجد و نصف بقایای گندم + نصف بقایای لوبیا چشم بلبلی)بودند. عملکرد بیولوژیک، افزایش به میزان ۵ درصد در تیمار خاک ورزی مرسوم نسبت به کم خاک ورزی و ۶/۱۰ درصد نسبت به بدون خاک ورزی می باشد. در بین کاربرد انواع مختلف بقایای گیاهی، تیمار مربوط به کاربرد بقایای لوبیا چشم بلبلی با ۹/۱۵ تن در هکتار عملکرد بیولوژیک با ۶/۳۳ درصد افزایش نسبت به تیمار بدون کاربرد و ۳/۷ تن در هکتار عملکرد دانه با ۲/۳۵ درصد افزایش نسبت به تیمار بدون کاربرد بیشترین مقدار را داشت. کمترین عملکرد بیولوژیک و دانه مربوط به تیمار شاهد به ترتیب با ۹/۱۱ و ۴/۵ تن در هکتار بود. بیشترین شاخص برداشت مربوط به تیمار خاک ورزی مرسوم با ۹/۴۶ درصد و کمترین این صفت مربوط به کم خاک ورزی با ۶/۴۵ درصد بوده است. اثر متقابل تیمارهای خاک ورزی و کاربرد بقایای گیاهی نشان داد بیشترین عملکرد دانه معادل ۶/۸ تن در هکتار از تیمار خاک ورزی مرسوم و کاربرد بقایای لوبیا چشم بلبلی و کمترین مقدار بدست آمده نیز مربوط به اثرتیمار بدون خاک ورزی و بدون کاربرد بقایا(شاهد) با ۳/۵ تن در هکتاربود. عملکرد دانه در روش خاک ورزی مرسوم ۳/۱۳ درصد و ۹/۷ درصد بیشتر از روش های بدون خاک ورزی و کم خاک ورزی بود.

کلیدواژه ها:

اجزای عملکرد ، افزایش ماده آلی ، حاصل خیزی خاک ، رقم سناباد ، کشاورزی پایدار ، عملکرد بیولوژیک