اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و امنیت روانی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان ساری

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و امنیت روانی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص می باشد. روش پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و با مرحله پیگیری بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری مقطع ابتدایی شهرستان ساری تشکیل دادند که به مراکز اختلال یادگیری شهرستان ساری مراجعه کردند.در این پژوهش ۶۰ دانش آموز دارای اختلال یادگیری خاص به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های امنیت روانی مازلو ، سازگاری اجتماعی بل استفاده شده است. ابتدا پیش آزمون بر روی دو گروه انجام شد سپس گروه آزمایش به مدت ۸جلسه ، هر مرحله به مدت ۱۲۰ دقیقه و هفته ای یکبار تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند .سپس پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. ضمن بررسی پیش شرط ها از تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر برای تحلیل داده ها تحت نرم افزارSPSS۲۲ استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمرات سازگاری اجتماعی و امنیت روانی دو گروه پس از اعمال آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد وجود دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، امنیت روانی ، سازگار اجتماعی