نقش معماری و ساختمانهای هوشمند (حسگرها در معماری)

امروزه ساختمانها خود گونه ای از تکنولوژی هستند. آنها خود را با تکنولوژی وفق می دهند و از آن بهره می گیرند. ساختمانها به عنوان یک سازه به محض اینکه توانایی کامپیوتر را در اختیار بگیرند، هوشمند خواهند شد. نخستین بنای هوشمند از تکنولوژی در جهت مهیا ساختن محیطی من و راحت و انرژی زا مورد استفاده قرار می گیرد. ایده یک ساختمان هوشمند، ارتباط و پیوستگی میان دسترسی، نوردهی، امنیت، ن ظارت، مدیریت و ارتباط راه دور را پیش رو قرار می دهد. عامل یکپارچگی، این توانایی را به سیستمها می دهد تا بتوانند اطلاعات را میان خود رد و بدل کنند. تبادل اطلاعات میان این سیستم ها باعث می شود که خروجی اطلاعا که همان نتیجه نهایی است، بدون ایجاد هر گونه اختلال انجام شود. در این مقاله سعی شده اثرات تکنولوژی در بخشهای مختلف ساختمان را مورد بررسی قرار داد. ساختمان، پدیده یا محصول مرکب و تلفیقی است که حاصل فعالیت و دخالت تخصص های متفاوت علمی و اجرایی در رده های مختلف تصمیم گیری، طراحی و ساخت است. از سوی دیگر سیستمهای خروجی اطلاعا و یا تصمیم گیرنده های نهایی، سیستم هایی هستند پاسخگو، که پاسخی مناسب برای اطلاعات ارسالی که از منابع گوناگون به سیستم وارد می شوند، مهیا می کنند. خروجی های اطلاعات (output) و سیستم های تصمیم گیرنده، اصلی ترین و ضروری ترین مؤلفه در این نوع معماری که به نام معماری پاسخگو شناخته می شود، هستند. این مقاله تحقیقی است کلی و عمومی از معماری هوشمند و بر روی این مسئله به بحث می پردازد که چه زمانی یک «معماری پاسخگو» و «معماری حرکتی» تبدیل به معماری هوشمند می شوند.