فضای باز شهری، راهکاری جهت رسیدن به توسعه پایدار (پارک شهری)

گسترش شهرنشینی در سال های اخیر، نه تنها ساختار اکولوژیکی شهرها را تغییر داده، بلکه باعث کمرنگ شدن کیفیت زندگی عمومی در فضاهای شهری نیز شده است. در چنین شهرهایی، توده های ساختمانی جایگزین فضاها و خیابان های شهری شده و مراکز فعالیت های اجتماعی و تفریحی از پارک ها، پیاده راه ها و میدان های شهر، به اتاق نشیمن خانه ها منتقل شده است. در دسته بندی فضاهای باز شهری، پارک های شهری که با الهام از طبیعت در شهرها ساخته می شوند، علاوه بر نزدیکی رابطه انسان با طبیعت و کاهش استرس های شهرنشینی، فضاهای معاشرت پذیری هستند که در آنها روابط اجتماعی شکل می گیرد. هدف اصلی این مقاله ارائه راهکارهای برای طراحی هوشمندانه پارک های شهری با توجه به بستر موجود، ظرفیت ها و آسیب پذیری هایشان در راستای دستیابی به طراحی شهری پایدار است. با توجه به نظری بودن موضوع پژوهش، روش تحقیق بصورت اسنادی و بررسی متون بوده و عمده ترین منابع مورد استفاده کتاب ها و مجلات تخصصی، طرح های پژوهشی مرتبط و استفاده از شبکه جهانی اطلاع رسانی می باشد؛ که در این با بررسی متغیرهای پایداری پارک بالاس پوینت سیدنی و بر اساس ابعاد طراحی شهری متیو کرمونا راهکارهایی برای تداوم حیات محیط زیست در شهرها ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که اگر در طراحی، ساخت و نگهداری فضاهای باز شهری، به صورت کارآمد از منابع موجود استفاده شود و با محیط زیست و شرایط آب و هوایی سازگار باشند، می توانند از نظر اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به شهرها سود برسانند و توسعه پایدار شهری را محقق سازند.