تبیین الگوهای معماری پایدار در بناهای بافت مسکونی تاریخی نجف آباد (نمونه موردی: خانه نوریان)

موضوع توسعه ی پایدار در چند دهه اخیر در علوم و حوزه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح شده است که ریشه آن در بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد. بحران های ناشی از تغییر اقلیم، تقلیل منابع و آلودگی زیست محیطی که ناشی از سبک زندگی و نحوه ی فعالیت های انسان است به عنوان مهمترین چالشهای جهانی در دنیای کنونی مطرح شده اند. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده ی محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران مصرف انرژی های فسیلی در فضاهای مسکونی برای تأمین گرمای منازل است. م عماری سنتی ایران در بخش مسکونی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. پژوهش حاضر به بررسی رویکردهای اقلیمی بناهای مسکونی در بافت سنتی شهر نجف آباد می پردازد. پژوهش حاضر با تکیه بر روش های میدانی، پیمایشی و توصیفی- تحلیل انجام شده است و هدف از آن بیان الگوهای طراحی مسکن همساز با اقلیم گرم و خشک نجف آباد است. این مقاله نشان می دهد که اصول و قواعد به کار رفته در معماری سنتی ایران و در خانه ی نوریان نجف آباد، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود دارد.