مروری بر آثار مولانا، سعدی و حافظ از منظر روان شناسی مثبت نگر

روانشناسی مثبت نگر با تمرکز بر نقاط قوت و توانمندی های انسان، رویکردی نوین در پژوهش های روان شناختی ارائه داده است. در این پژوهش، با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای، به بررسی چهار مولفه کلیدی روانشناسی مثبت نگر یعنی خوش بینی، امید، شکرگزاری و معنویت در اشعار مولانا، حافظ و سعدی پرداخته شده است .هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل این مولفه ها در آثار این سه شاعر برجسته ادبیات فارسی بوده است. نتایج نشان می دهد که مولفه های مذکور به صورت گسترده ای در اشعار این شاعران به کار رفته و آن ها با زبانی زیبا و تاثیرگذار، به اهمیت این مفاهیم در زندگی انسان اشاره کرده اند .مولانا با نگاهی عرفانی، بر اهمیت معنویت و عشق الهی تاکید کرده است. حافظ با زبانی لطیف و عاشقانه، به موضوعات امید، شکرگزاری و خوش بینی پرداخته است. سعدی نیز با حکمت و اندیشه، به اهمیت اخلاق و فضایل انسانی از جمله شکرگزاری و معنویت اشاره کرده است. این پژوهش نشان می دهد که ادبیات فارسی، به ویژه اشعار مولانا، حافظ و سعدی، منبع غنی برای مطالعه و بررسی مفاهیم روانشناسی مثبت نگر است و می تواند به عنوان یک الگوی ارزشمند برای ترویج این رویکرد در جامعه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، خوش بینی ، شکرگزاری ، معنویت ، مولانا ، حافظ ، سعدی