رابطه تکدی گری در ارتکاب جرائم کیفری با تاکید بر حقوق شهروندی وپیشگیری از آن

هدف از انجام این تحقیق رابطه تکدی گری در ارتکاب جرائم کیفری با تاکید بر حقوق شهروندی و پیشگیری از آن بود که با روش کتابخانهای و تا حدی میدانی به روش توصیفی تحلیلی انجام گردید. نتایج نشان می دهد که تکدی گری پدیده ای اجتماعی و محصول نارساییهای اجتماعی استو که ماهیت روانی – فردی دارد زیرا اختلال روانی، تا حدودی در فرد شکل می گیرد که در اثر اتفاقات محیطی و تا حدیژنتیکی روحش آزار دیده باشد. اکثر بررسی های نشان می دهد که رابطه بین گدایی، سرقت، اعتیاد و بزهکاری و ... در بعضی جوامع پیشرفته چهره معمولی دارد. برای بیان پدیده تکدی باید روابط میان «کمک گیرنده» (متکدی) و «کمک دهنده» (مردم) را در نظر گرفت تا بتوان نتایج و اثرات آن روابط را در زمینه ای مانند تکدی مورد بررسی قرار داد. تکدی از نظر قانونگذار «جرم» محسوب می شود و متکدی مجرم است و جرم تکدی غیر قابل گذشت است و از جرایم عمومی محسوب می شود .

کلیدواژه ها:

تکدی گری ، جرائم کیفری ، حقوق شهروندی ، حقوق جزا