بازشناخت مفاهیم نظری در رویکرد منظر شهری تاریخی

رشد شتابان جامعه و محدوده شهری در دهه های گذشته و افزایش کاربری ها و پیچیدگی نظام شهری سبب ایجاد تغییرات چشمگیر در بطن و کالبد شهر گشته است که مجموعه این موارد در شهرهای تاریخی، باعث تقابل بافت تاریخی و جدید شده است. این رویارویی به منظور تداوم توسعه و حراست از تاریخ و فرهنگ شهر روی میدهد. به همین منظور نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری نیازمند مفاهیم و اصولی است که بتواند گذشته ، حال و آینده جوامع شهری را حفاظت و مدیریت کند، چرا که هم از دیدگاه توسعه شهری و هم از دیدگاه حفاظت، ابزاری جدید جهت ادغام یکپارچگی این زمینه ها و اجرای رویکردی مبتنی بر منظر مورد نیاز است. در این حوضه ، رویکرد »منظر شهری تاریخی« به منظور پاسخگویی به نیاز توسعه و حفاظت همزمان شهری، در چند دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در واقع، منظر شهری تاریخی، پاسخی است برای مدیریت شهرهای تاریخی که تحت شکلهای جدیدی از فشارهای ناشی از توسعه قرار دارند، با این هدف اصلی که منزلت و کیفیت زندگی شهری حفظ شود.هدف این پژوهش، بررسی چارچوب نظری رویکرد منظر شهری تاریخی به منظور شناخت اصول و مفاهیم مطابق با توسعه و حفاظت شهری است. به همین منظور تلاش شد تا بیانیه ها، اسناد، کنوانسیون های بین المللی و نظریات نظریه پردازان در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته تا بر مبنای مطالعات کیفی و مرور اسناد کتابخانه ای و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوایی به بازشناخت مفاهیم و اصول پایه ای در زمینه رویکرد منظر شهری تاریخی حاصل شود .

کلیدواژه ها:

منظر شهری تاریخی ، توسعه شهری ، حفاظت شهری ، مدیریت تغییر