نقش برنامه ریزی فضایی بر مدیریت پایدار آب شهر تحت شرایط تغییر اقلیم

تامین پایدار آب در بسیاری از محیط های شهری یک کار دشوار است . این موضوع به دلیل فشارهای ناشی از رشدجمعیت و افزایش تقاضای سرانه آب است . علاوه بر این ، تغییرات اقلیمی بر چرخه طبیعی آب در مکانهای مختلف تاثیر گذاشته و موجبات افزایش فراوانی وقوع سیل ها، خشکسالی ها و دیگر مخاطرات آبی و تغییر در روندهای بلندمدت بارشها را فراهم کرده است . بسیاری از محققان از »مدیریت پایدار آب شهری « به عنوان رویکردی حمایت می کنند که می تواند به علل ریشه ای این چالش ها بپردازد. با این حال اجرای مدیریت پایدار آب شهری و سازگاری با تغییرات اقلیم در بخش آب شهری محدود باقی مانده است . برنامه ریزی فضایی (آمایش سرزمین ) ابزارها و فرآیندهایی را فراهم می کند که می تواند اجرای کامل اهداف مدیریت پایدار آب شهری و سازگاری با تغییرات اقلیم را تسهیل کند. پتانسیل برنامه ریزی فضایی برای دستیابی به مدیریت پایدار آب شهری ، از جمله مدیریت پایدار تامین آب شهری از طریق ابتکارات پایان عرضه و تقاضا، در پرتو تغییرات اقلیمی ، مورد بحث قرار می گیرد. با توجه به اهمیت موضوع این مقاله به طور مختصر در مورد مدیریت آب و استراتژی های آن، سازگاری با تغییر اقلیم ، یکپارچه سازی برنامه ریزی فضایی ، مدیریت تامین آب شهری و اینکه چگونه برنامه ریزی فضایی می تواند به عنوان یک ابزار در مدیریت پایدار آب شهری استفاده شود بحث می کند . این مقاله اطلاعات و ابزارهایی را برای کمک به برنامه ریزان آب به منظور دستیابی به مدیریت پایدار آب شهری ، به شیوه ای یکپارچه ، کل نگر و جامع ، برای رفع نیازهای تامین آب در آینده، فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی فضایی ، تغییرات اقلیم ، سازگاری ، مدیریت پایدار آب شهری