برآورد تابع مصرف آندو- مودیگلیانی با لحاظ انواع ثروت در ایران

هدف اصلی در این پژوهش، بررسی رفتار خانوارها در واکنش به انواع ثروت و تخمین میل نهایی به مصرف از انواع ثروت است. با استفاده از الگوی مصرف آندو- مودیگلیانی و با به کارگیری روش همجمعی انگل- گرنجر در دوره ۱۳۸۷-۱۳۶۱ میل نهایی به مصرف از انواع ثروت برآورد گردید. ثروت به عنوان کالای بادوام، مسکن، اوراق بهادار و پس انداز، ترکیبی و نرمال مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج معادلات برآوردی نشان داد که خانوارها به انواع ثروت واکنش های مختلفی را نشان می دهند. این بررسی نشان می دهد میل نهایی به مصرف از درآمد کار و ثروت به شکل کالای بادوام به ترتیب ۹۳/۰ و ۰۱۲/۰، به شکل مسکن به ترتیب ۸۰/۰ و ۰۲۷/۰، به شکل اوراق بهادار به ترتیب ۶۷/۰ و ۰۵۵/۰، به شکل پس انداز به ترتیب ۵۸/۰ و ۰۸۱/۰، به شکل ترکیبی به ترتیب ۷۰/۰ و ۰۴/۰ و به شکل نرمال به ترتیب ۵۹/۰ و ۱۶/۰ است. بررسی رابطه بلند مدت نشان می دهد که افراد جدای از اینکه کدام نوع از ثروت را نگهداری می کنند، دارای میل نهایی به مصرف در حدود ۷۹/۰ هستند. یکی از نتایج مهمی که از معادلات بالا به دست آمد، بررسی نقدینگی افراد در برخورد با انواع ثروت است. این بررسی نشان داد که ثروت به شکل پس انداز، بیشترین سرعت تبدیل به پول را دارا بوده و ثروت به شکل کالای بادوام از کمترین سرعت برخوردار است.

کلیدواژه ها:

Marginal propensity to consume and wealth ، Labor income ، durable goods ، Bonds ، Saving ، Iran ، میل نهایی به مصرف و ثروت ، درآمد کار ، کالای بادوام ، مسکن ، اوراق بهادار ، پس انداز ، ایران