کارایی چند حشره کش به منظور کنترل کرم پیله خوار در مزارع نخود
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 14، شماره: 3
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 178
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-14-3_007
تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1403
چکیده مقاله:
پیله خوار نخود در بیشتر مناطق کشت نخود در ایران، بیشترین زیان را به مزارع نخود (Cicer arietinum L.) وارد آورده و آفت کلیدی این محصول محسوب می شود. پژوهش حاضر به منظور معرفی و جایگزینی حشره کش های جدید و موثر روی این آفت به عمل آمد. پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و در سه تکرار در مزارع نخود دیم استان های مرکزی، کرمانشاه و آذربایجان غربی انجام شد. تیمارها شامل دو غلظت از حشره کش کلرو نترانیلی پرول (۱۵۰ و ۱۰۰ میلی لیتر در هکتار)، تیودیکارب (۷۵۰ گرم در هکتار)، ایندوکساکارب (۲۵۰ میلی لیتر در هکتار) و شاهد (آب پاشی) بودند. یک روز قبل و ۳، ۷ و ۱۴ روز بعد از سمپاشی نمونه برداری از لاروهای زنده انجام شد. نتایج نشان داد تمام حشره کش های مورد آزمایش از کارایی خوبی برخوردار بودند. در هفتمین روز پس از سمپاشی، کلرو نترانیلی پرول به میزان ۱۵۰ میلی لیتر در هکتار در استان های آذربایجان غربی، مرکزی و کرمانشاه به ترتیب ۱۴/۲ ± ۸۳/۹۵، ۴/۲ ± ۳۹/۸۶ و۶/۴ ± ۳/۹۲ درصد کارایی بالاتری نسبت به سایر تیمارها نشان داد. همچنین بررسی درصد پیله های خسارت دیده نشان داد که در استان مرکزی تیمار کلرو نترانیلی پرول به میزان ۱۵۰ میلیلیتر در هکتار کمترین درصد خسارت را به خود اختصاص داده است. در استان کرمانشاه ایندوکساکارب و سپس کلرو نترانیلی پرول به میزان ۱۵۰ میلیلیتر در هکتار و در استان آذربایجان غربی تیودیکارب و کلرو نترانیلی پرول به میزان۱۵۰ میلیلیتر در هکتار، بیشترین تاثیر را در کاهش پیله خسارت دیده داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده، حشرهکش کلرو نترانیلی پرول برای استفاده در برنامه های مدیریتی این آفت در مزارع نخود پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه شفقی
بخش تحقیقات حشره شناسی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مریم فروزان
بخش گیاهپزشکی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه، ایران
شهلا باقری متین
بخش گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه
صدیقه اشتری
بخش گیاهپزشکی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اراک، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :