تحلیل ساختاری دو حکایت از بوستان سعدی براساس نظریه برمون

نگاه ساختاری به آثار ادبی به سبب بررسی عناصر درون متنی و کشف الگوی پیوند آنها، زمینه های دریافتی شایسته تر از ماهیت ادبیات را فراهم می آورد و با نشان دادن شگردهای خلق آثار برتر ادبی می تواند به گسترش الگوهای پردازش اثر ادبی کمک کند. گروهی از منتقدان ساختارگرا به فرمهای روایی و بررسی عناصر داستان و قوانین ترکیب آنها پرداخته اند؛ کلود برمون با ابداع یک نظام مبتنی بر نمایش شکلواره ای برای روایت، طرحی پیشنهاد می کند که بر پایه چگونگی روابط بین کوچکترین واحدها استوار است. در این مقاله با استفاده از الگوی پی رفتها و توالیهای برمون، به تحلیل و بررسی دو حکایت از بوستان سعدی پرداخته ایم. هدف از انتخاب این موضوع انطباق این نظریه با ساختار دو حکایت روایی از بوستان سعدی است

کلیدواژه ها:

Literary Theory ، Narrative Structure ، Saadi's Boostan ، نظریه ادبی ، ساختار روایت ، بوستان سعدی