ارزیابی مدل سازی دیوار برشی به عنوان سخت کننده در بخش تحتانی و فوقانی دال فونداسیون و تاثیر آن بر نحوه ی نشست ها و میلگرد مصرفی فونداسیون

یکی از عوامل اصلی در طراحی ساختمان های بلند، تامین سختی و مقاومت کافی برای مقابله با نیروهای جانبی به وجود آمده توسط باد و زلزله می باشد، و یکی از راه های تامین سختی و مقاومت، استفاده ازدیوار برشی و نیز بهترین شیوه برای کنترل خیز جانبی ساختمان ها است. یکی از معیارهای طراحی سازه ها، کنترل تغییرمکان جانبی آن ها در برابر بارهای جانبی می باشد که دیوارهای برشی به علت سختی و مقاومت بالا، نقش مهمی در کاهش جابه جایی جانبی سازه در برابر باد و زلزله ایفاء می کند. در این پژوهش به مدل سازی و تحلیل دیوار برشی با استفاده از نرم افزار SAFEو ABAQUS و مقایسه اندرکنش خاک و سازه در اثر حضور دیوار برشی در قسمت های تحتانی و فوقانی فونداسیون و تاثیر آن بر نحوه ی نشست ها و میلگرد مصرفی فونداسیون پرداخته شده است. طبق نتایج به دست آمده بهترین آرایش دیوار برشی تحتانی می باشد ، که تاثیر بسزایی در نشست زیر فونداسیون دارد. ولی با توجه به میزان مصرف میلگرد در فونداسیون ها در دیوار برشی زیر فونداسیون نسبت به دیواربرشی روی فونداسیون مصرف میلگرد بیشتر شده است.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی ، تحلیل دینامیکی ، اجزای محدود ، مصرف میلگرد ، نشست