تاملی بر نقش معضلات انتظامی و ناامنی های اجتماعی در به قدرت رسیدن رضاشاه

مبارزه برای آزادی با صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۳۲۴ ق به ثمر نشست. با تعدیل قدرت سلطنت و حاکمیت قانون امید می رفت که نظم، امنیت و عدالت بر جامعه حاکم شود؛ اما پیدایش تعارضات میان مشروطه خواهان و همچنین فعالیت کانون های مخالف مشروطه با حمایت عناصر داخلی و بیگانه، منجر به فروپاشی بسیاری از نظام های اجتماعی، امنیتی و سیاسی در جامعه شد. این پژوهش با به کارگیری داده های تاریخی به روش توصیفی- تحلیلی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می کوشد تا نشان دهد که چگونه معضلات انتظامی و ناامنی های اجتماعی حاصل از انقلاب مشروطه، زمینه ساز به قدرت رسیدن رضاشاه شد. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که فهم متفاوت مشروطه خواهان و نمایندگان از مفهوم قانون، مخالفت های داخلی، تعدد مراکز قدرت و تحرکات سرجنبانان محلی و قومی در کشور، باعث ازهم گسیختگی اجتماعی و ناامنی در جامعه شد و قرارداد نا فرجام ۱۹۱۹ م، سپس کودتای ۱۲۹۹ و قبضه قدرت به دست رضاخان، در واقع پاسخی بود به مشکلاتی که در انتظام، امنیت و یکپارچگی کشور به وجود آمده بود.

کلیدواژه ها:

معضلات انتظامی ، ناامنی های اجتماعی ، انقلاب مشروطیت ، رضاشاه