آیین قربانی در شاهنامه (داستان رستم و اسفندیار و سیاوش)

قربانی یک آیین مذهبی است که در میان اقوام و ملل مختلف با اهداف گوناگون رواج دارد. بسیاری از سنت­های دینی برای دور ماندن از بلایا و یا رفع آن، کشتن یک حیوان را توصیه می­کنند. برخی از پژوهشگران کشتن شتر به دستور اسفندیار در داستان «رستم و اسفندیار» و همچنین کشته شدن سیاوش به دستور افراسیاب و سرخه به دستور رستم را نوعی آیین قربانی قلمداد می­کنند. در پژوهش حاضر که به شکل بنیادی بر پایه مطالعات کتابخانه­ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، سعی کردیم تا نشان دهیم که در داستان «رستم و اسفندیار» (کشتن شتر به دستور اسفندیار) و در داستان سیاوش (نحوه کشتن سیاوش و سرخه) عمل آیینی قربانی وجود ندارد. برای روشن شدن این امر، پس از تحلیل و تعریف آیین قربانی، به تحلیل داستان رستم و اسفندیار و سیاوش در شاهنامه پرداخته شده است. درنهایت، هیچ نشانه­ای از آیین قربانی در این دو داستان وجود ندارد و در داستان رستم و اسفندیار کشتن شتر نوعی بلاگردانی است.

کلیدواژه های آیین قربانی در شاهنامه (داستان رستم و اسفندیار و سیاوش):

Keywords: Shahnameh ، The story of Rostam and Esfandiyār ، The story of Siavash ، Apotropaic magic ، Sacrifice custom. ، واژه‎های کلیدی: شاهنامه ، داستان رستم و اسفندیار ، داستان سیاوش ، بلاگردانی ، آیین قربانی.