بررسی اثرات ژنوتوکسیک نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی در گلبول های قرمز ماهی کپور معمولی به روش میکرونوکلئوس تحت تیمار حاد و مزمن

اهداف: در علم نانوبوم سم شناسی، آزمون میکرونوکلئوس گلبول های قرمز ماهیان در پایش پتانسیل ژنوتوکسیک نانوذرات، نشانگر زیستی قدرتمندی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات ژنوتوکسیک نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی (Fe۳O۴) در گلبول های قرمز ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) به روش میکرونوکلئوس تحت تیمار حاد و مزمن بود. مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر، سمیت سنجی ژنوتوکسیک نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی طی یک مواجهه حاد (۹۶ساعته؛ پنج غلظت شامل صفر، ۱۰، ۱۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلی گرم بر لیتر) و مزمن (۱۴روزه؛ سه غلظت شامل صفر، ۱۰۰ و ۵۰۰میلی گرم بر لیتر) از نانوذرات اکسیدآهن در سه تکرار صورت پذیرفت. داده ها توسط آزمون آماری آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون چنددامنه ای دانکن با استفاده از نرم افزار IBM SPSS ۱۹ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مواجهه حاد با نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی روی بچه ماهیان کپور اثر سمیت حاد نداشت. با افزایش غلظت نانوذرات طی یک بازه زمانی ۹۶ساعته فراوانی میکرونوکلئوس ها (‰) و دیگر اشکال غیرطبیعی در اطراف هسته گلبول های قرمز خون بچه ماهیان کپور معمولی در مقایسه با گروه کنترل افزایشی معنی دار نشان داد (۰/۰۵>p). در تیمار مزمن در غلظت های ۱۰۰ و ۵۰۰میلی گرم بر لیتر از نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی، نرخ افزایش فراوانی میکرونوکلئوس ها مشابه آزمون حاد تابعی از غلظت بود. نتیجه گیری: علی رغم اینکه نانوذرات اکسیدآهن، اثرات سمیت حاد در ماهیان کپور معمولی ندارند و جزء مواد غیرسمی هستند ولی طی یک روند وابسته به غلظت، موجب القای اثرات ژنوتوکسیک با افزایش فراوانی میکرونوکلئوس ها و دیگر ناهنجاری های غیرطبیعی هسته گلبول های قرمز می شوند، بنابراین به نظر می رسد در صورت رهایش این نانوماده به محیط زیست، اثرات نامطلوب آن بر بوم سازگان آبی محتمل باشد.

کلیدواژه ها:

Toxicity ، Cyprinus carpio ، Micronucleus ، Magnetic Iron oXide (Fe۳O۴) Nanoparticles ، سمیت ، سیپرینوس کارپیو ، میکرونوکلئوس ، نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی