فناوری بیوفلاک یک رویکرد سبز دوستدار محیط زیست در افزایش تولیدات آبزی پروری

کمبود آب، تقاضای فزاینده برای مواد غذایی پروتئینی ، و رقابت در استفاده از زمین برای گسترش مزارع آبزی پروری به یک مشکل بزرگ در سطح جهانی تبدیل شده است . برای تامین تقاضای فزاینده برای پروتئین حیوانی ، آبزی پروری فشرده یکی از گزینه های اصلی است . اما شیوههای آبزی پروری متراکم پسابهای زیادی تولید می کنند که به محیط زیست آبی آسیب می رساند. علاوه بر این ، آبزی پروری متراکم منجر به نیاز بیشتر به پودر ماهی (اصلی ترین منبع تامین پروتئین جیره آبزیان)، شیوع بیشتر بیماری در آبزیان پرورشی ، تخریب محیط زیست و درگیری های اجتماعی و اقتصادی خواهد شد. با هدف به حداقل رساندن این مشکلات در آبزی پروری متراکم فناوری بیوفلاک مورد استفاده قرار گرفته است . بیوفلاک تجمع بهم فشردهای از جوامع میکروبی مانند فیتوپلانکتونها، باکتری ها و ذرات آلی زنده و مرده است . اساس فناوری بیوفلاک بر پایه دستکاری نسبت C/N جهت تبدیل ضایعات نیتروژنی سمی به پروتئین مفید میکروبی استوار است که به بهبود کیفیت آب منجر می شود و یک سیستم پرورش با تبادل آب صفر را ایجاد می کند. بیوفلاک به عنوان یک منبع تغذیه کامل برای موجودات آبزی محسوب می شود. برخی از ترکیبات زیست فعال که رشد، بقا و مکانیسم های دفاعی را افزایش می دهند را برای آبزیان فراهم می کند و با تحریک سیستم ایمنی ذاتی حیوانات به عنوان یک رویکرد جدید برای مدیریت سلامت در آبزی پروری عمل می کند. لخته های باکتریایی مفید میکروبی و ترکیبات مشتق از آن مانند اسیدهای آلی ، پلی هیدروکسی استات و پلی هیدروکسی بوتیرات می توانند در برابر رشد سایر پاتوژنها مقاومت کنند، بنابراین به عنوان یک پروبیوتیک طبیعی و محرک ایمنی عمل می کنند. این فناوری در حفظ پارامترهای بهینه کیفیت آب تحت یک سیستم تبادل آب صفر مفید است ، بنابراین از یوتریفیکاسیون و تخلیه پساب به محیط اطراف جلوگیری می کند. علاوه بر این ، این فناوری در امنیت زیستی مفید است ، زیرا هیچ تبادل آبی با محیط پیرامون به جز حذف لجن وجود ندارد. این فناوری از نظر اقتصادی مقرون به صرفه ، از نظر زیست محیطی پایدار و از نظر اجتماعی قابل قبول است .

کلیدواژه ها:

بیوفلاک ، پرورش آبزیان ، آب ، باکتر